Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 4 czerwca 2014 r., II CSK 460/13.
Powód i pozwany zawarli w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną sprzedaży udziałów w nieruchomości. Powód (nabywca) oświadczył, że cenę za udziały zapłacił jeszcze przed zawarciem umowy, a pozwany (zbywca) ten fakt potwierdził.
Następnie powód domagał się od pozwanego zwrotu zapłaconej ceny. Wywodził, że fakt otrzymania tej kwoty przez pozwanego znajduje potwierdzenie w oświadczeniach stron, złożonych w umowie przedwstępnej. Sąd okręgowy oddalił powództwo, uznając m.in., że moc dowodowa aktu notarialnego jako dokumentu urzędowego rozciąga się tylko na urzędowe poświadczenia, że strony przy zawieraniu umowy rzeczywiście złożyły oświadczenia woli i wiedzy o treści zawartej w dokumencie, natomiast nie obejmuje zgodności oświadczeń z rzeczywistym stanem rzeczy.
Również sąd apelacyjny oddalił apelację powoda, wskazując przy tym, że nie ma przeszkód do dowodzenia niezgodności z rzeczywistym stanem rzeczy zapisu o uiszczeniu przez powoda pełnej ceny i potwierdzenia tego faktu przez pozwanego. Odnosząc się do twierdzenia pozwanego, że powód nie uiścił na jego rzecz (jako nabywcy) żadnej kwoty, sąd uznał – w świetle dowodów osobowych oraz innych dokumentów – za udowodnione, że wbrew treści aktu notarialnego w rzeczywistości zapłata tej kwoty nie nastąpiła.
Powód wniósł skargę kasacyjną, którą Sąd Najwyższy oddalił, uznając, że złożenie przez zbywcę przed notariuszem sporządzającym akt notarialny oświadczenia, że cena sprzedaży została uiszczona i potwierdzenia przez nabywcę otrzymania tej kwoty, nie zmienia charakteru tych oświadczeń jako oświadczeń wiedzy, czego skutkiem jest objęcie ich domniemaniem zgodności z prawdą. Domniemanie to może zostać obalone. W niniejszej sprawie dowody (osobowe oraz inne dokumenty) wykazały, że rzeczywistość nie odpowiada temu, co zostało oświadczone w akcie notarialnym, wobec czego powództwo nie było zasadne.
