Zabawny jest ten winiarski język – apelacja nie ma w nim nic wspólnego z sądami, a denominacja z wyznaniem. O co tu chodzi?

W internecie dużą popularnością cieszy się fraza, że „kto mieszka w Polsce, ten w cyrku się nie śmieje”. Dzięki prezydentowi Andrzejowi Dudzie ten opis polskiej rzeczywistości zyskał solidny fundament.

Ustawa to żaden bicz na autokratów. To zwykły bubel prawny. W świetle jej rozwiązań istnieje tylko jedno poważne zagrożenie dla Donalda Tuska - kiedy będzie pił wino przy jej wieczornej lekturze, to udławi się ze śmiechu - pisze Mariusz Muszyński.

Choć prezydent Andrzej Duda przekonuje, że postąpił słusznie, podpisując lex Tusk, inicjatywa ustawodawcza jego słowom zaprzecza. Albo sam zrozumiał, że błąd popełnił, albo dosadnie uświadomił mu to ktoś z naszych sojuszników.

Pełny skład Trybunału Konstytucyjnego na piątkowej rozprawie o sporze kompetencyjnym to sukces Julii Przyłębskiej, która odzyskuje kontrole nad TK.

Nie piętnujmy Szymona Marciniaka do momentu, kiedy nie zapoznamy się z tym, co na imprezie Everest 2023 słuchaczom tłumaczył. Nie stygmatyzujmy faceta, który tylko poszedł na mecz z bandą kiboli. Inaczej wpiszemy się w logikę tych, którzy są gotowi prześladować politycznie za fakt istnienia.

Francja i Niemcy w końcu prowadzą politykę wobec Rosji, o której marzyła Polska. Ale Warszawa nie ma na nią wpływu.

Zdemaskowanie mobbingu w piśmie „Press” pokazuje skalę upadku polskich mediów. Pismo, które chciało uchodzić za strażnika dziennikarskich standardów, samo okazało się siedliskiem patologii.

Pokolenia, które nadchodzą, będą musiały spłacić zobowiązania, w postaci długu klimatycznego i finansowego, bezumownie zaciągnięte przez ich antenatów. To jest istota fundamentalnego oszustwa społecznego.