Andrzej Krakowiak: Regulacje nie są lekiem na wszystko

Każda z tych tysięcy regulacji jest kosztem – dla obywateli, ale również – a może przede wszystkim – dla firm. A ulubionym celem brukselskich biurokratów zdaje się być sektor motoryzacyjny. Od lat pogrążony w kryzysie i coraz mocniej uginający się pod presją konkurencji z USA i przede wszystkim z Chin, zapewnia wciąż 13 mln miejsc pracy oraz generuje 7 proc. unijnego PKB. Jednak kolejne regulacje, normy, arbitralnie wyznaczane daty „uśmiercenia” aut z silnikami spalinowymi – przyjmowane, zawieszane, zmieniane i znowu wprowadzane – tworzą otoczenie, w którym nic nie jest pewne.

To oznacza, że nawet w obszarze, w którym powinno dominować i wyznaczać globalne standardy, „mocarstwo regulacyjne” zawodzi na całej linii. Trudno się więc dziwić, że coraz więcej europejskich koncernów zamyka fabryki na kontynencie i lokuje inwestycje poza Unią, a dowody na reindustrializację Europy widać wyłącznie na kolorowych prezentacjach.

Co więcej, kolejne regulacje – w zamierzeniu mające przecież chronić europejską branżę i przedsiębiorstwa, zdają się wręcz rozkładać czerwony dywan przed ich konkurentami z Chin, którzy w ostatnich latach – dzięki gigantycznym państwowym subsydiom – zdobyli dominującą pozycję m.in. w produkcji baterii i innych kluczowych komponentów do aut elektrycznych.

Nowy pomysł KE: firmy będą mogły kupować wyłącznie auta elektryczne już od 2030 r.

Najnowszym przykładem jest opisywany dziś przez „Rzeczpospolitą” pakiet inicjatyw KE, który – oczywiście – w założeniu ma pomóc osłabionej europejskiej motoryzacji. Co zawiera? Pod uwagę brana jest koncepcja przymuszenia firm do przejścia na zakupy samochodów wyłącznie elektrycznych już w 2030 r., a więc pięć lat przed planowanym na 2035 r. zakazem sprzedaży aut z silnikiem spalinowym. Nietrudno przewidzieć, kto na takich zmianach faktycznie skorzysta.