Plus Minus

Ani razu nie zakłuło mnie serce, ani nie pojawił się we mnie smutek, że ktoś dostał srogi wyrok. Ci wszyscy ludzie na to zasłużyli. Nie boję się głośno o tym mówić. Bo jak można przejść do porządku dziennego nad człowiekiem, który okazał się zdrajcą.

Bardzo lubię tę klasyczną definicję La Rochefoucaulda (taki francuski Lec), iż „hipokryzja to hołd, jaki występek składa cnocie". Jej ucieleśnieniem jest postać upadłego kaznodziei, który przecież doskonale wie, jak żyć się powinno, ale jednak słabość ludzkiej natury i siła pokusy sprawiają, że upada. To o tej postawie – trochę ją usprawiedliwiając – inny mędrzec powiedział, że przecież drogowskaz nie kroczy drogą, którą wskazuje.

Co kilka lat, kiedy prace w polu dobiegają końca, a kombajny i ciągniki wracają do stodół na odpoczynek, w sklepach pojawia się nowa odsłona „Farming Simulatora". Zupełnie jakby rolnicy zaraz po zejściu z pola wpadali w odrętwienie, na które jedynym lekarstwem było prowadzenie wirtualnego gospodarstwa.

Położenie na mapie zawsze było przekleństwem Polski, szczególnie od czasu, gdy potencjał naszych wschodnich i zachodnich sąsiadów wzrósł tak, że przyćmił możliwości Rzeczypospolitej. Możliwe jednak, że podczas obecnej próby sił Rosji z Zachodem nasze położenie może stać się atutem. Pytanie tylko, czy los się do nas uśmiechnie i czy elity polityczne będą umiały wykorzystać szansę.

Za tydzień rozpoczynają się igrzyska olimpijskie w Pekinie. Prezydent RP Andrzej Duda wybiera się nie tylko na nie, ale i na polityczne spotkanie z Xi Jinpingiem: „Będzie spotkanie z przewodniczącym Xi, stosunki między oboma przywódcami są bardzo dobre" – skomentował doradca prezydenta do spraw międzynarodowych Jakub Kumoch.

Pisarka, dziennikarka i podróżniczka Joanna Lamparska poleca w "Plusie Minusie".

W nocy z 28 na 29 stycznia 1990 r., tuż przed zakończeniem XI zjazdu PZPR, ostatni I sekretarz partii Mieczysław Rakowski wypowiedział historyczne słowa: „Sztandar Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wyprowadzić!". W ten sposób swój żywot zakończyło ugrupowanie, które przez ponad 40 lat niepodzielnie rządziło Polską.

No dobrze, ale co to właściwie jest ten furmint, o którym tak często pan pisze? Krótko? To najlepsza w naszej części Europy biała odmiana winogron. A nieznana, bo węgierska. O ile bowiem chardonnay czy rieslinga uprawiają na całym świecie, o tyle furmint nie wyszedł poza Węgry, no Austro-Węgry. Najlepsze furminty powstają na północnych Węgrzech, na zboczach Somlo na północ od Balatonu, w Egerze (mało, ale za to wyśmienite), i przede wszystkim w Tokaju.

Nad fenomenem Barbary Krafftówny łamał sobie głowę niejeden historyk teatru, recenzent, dziennikarz. I wielu pozostało bezradnych. Z dziesiątek, a może setek, tekstów, jakie przeczytałem na jej temat, najbardziej utkwiła mi w pamięci opinia Edwarda Csató, który o zmarłej tydzień temu aktorce napisał przed laty, że „ma ona w sobie organiczną »naturalną nienaturalność«, zaczynając od głosu i ruchu, które czynią wrażenie, jak gdyby z baletową płynnością przepływały przez niewidoczne jakieś katarakty i przeszkody, poprzez spojrzenia, reakcje na słowa i zachowanie się partnerów, aż do umiejętności tworzenia wokół siebie niesamowitością trącącej aury psychicznej".