TSUE: Prawnik zapłaci VAT, gdy zamieszka w zlikwidowanej kancelarii nawet po 10 latach

Zaprzestanie działalności gospodarczej skutkuje koniecznością opodatkowania VAT zatrzymanego środka trwałego i to również po upływie okresu korekty przewidzianego dla określonego rodzaju towaru – uznał Europejski Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygając sprawę polskiego notariusza.

Aktualizacja: 16.06.2016 17:57 Publikacja: 16.06.2016 13:36

TSUE: Prawnik zapłaci VAT, gdy zamieszka w zlikwidowanej kancelarii nawet po 10 latach

Foto: 123RF

W latach 1997–1999 notariusz Jan Mateusiak wybudował budynek, który od początku przeznaczony był częściowo do celów prywatnych (mieszkalnych), a częściowo do prowadzenia kancelarii notarialnej. W sierpniu 1999 r. część usługowa budynku została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych)  i została przyjęta do użytkowania na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza notariusza była opodatkowana VAT. Dokonał on zatem odliczenia podatku naliczonego, który wskazano w oryginałach faktur dokumentujących zakupy materiałów budowlanych, koszty robocizny i inne koszty związane wyłącznie z częścią budynku wykorzystywaną na działalność kancelarii.

Zamknął kancelarię, powiększył mieszkanie

W styczniu 2013 r. notariusz wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o wydanie interpretacji indywidualnej. Pytał, czy w remanencie likwidacyjnym, sporządzanym ze względu na likwidację działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną, będącą jednocześnie czynnym podatnikiem podatku VAT, należy ujmować wartość środków trwałych w postaci nieruchomości będących własnością tej osoby na dzień likwidacji. Przedstawiając własny pogląd na sprawę stwierdził, że ich ujęcie prowadziłoby do naruszenia zasady neutralności podatku VAT w przypadku, gdy zaprzestanie działalności następuje po okresie korekty, wynoszącym dla nieruchomości 10 lat. Gdyby jego stanowisko nie zostało podzielone, należałoby uznać przynajmniej, że do opodatkowania podatkiem VAT trzeba przyjąć tylko część budynku, która była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, poprzez przyjęcie do podstawy opodatkowania wartości wytworzenia, jeżeli jest ona niższa od bieżącej wartości rynkowej.

W odpowiedzi organ podatkowy stwierdził, że opodatkowanie towarów w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu uzasadnione jest samą konstrukcją podatku VAT jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony, muszą zostać opodatkowane podatkiem VAT, aby zrównoważyć to odliczenie.

Sąd administracyjny, do którego poskarżył się notariusz, orzekł, że po upływie okresu korekty środki trwałe podatnika w momencie likwidacji przez niego działalności nie powinny podlegać opodatkowaniu i być ujmowane w spisie likwidacyjnym, skoro minął normatywnie określony czas korekty podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, wynikający z założonego czasu zużycia tych środków w działalności podatnika.

Skargę kasacyjną na to orzeczenie złożył Minister Finansów. Naczelny Sąd Administracyjny miał jednak wątpliwości, czy opodatkowanie zatrzymanego środka trwałego jest zgodne z art. 18 lit. c) unijnej dyrektywy VAT także po upływie okresu korekty.

- Skoro minął normatywnie określony czas zużycia dóbr inwestycyjnych w działalności gospodarczej podatnika, wyrażony przyjętym okresem korekty podatku (art. 187 dyrektywy VAT), można domniemywać, że podatnik – przez okres, w którym środek trwały służył jego działalności opodatkowanej – „skonsumował" podatek odliczony w związku z jego nabyciem, ponieważ podatek ów wiąże się z podatkiem należnym generowanym przez tenże środek trwały w działalności gospodarczej podatnika – podnosił NSA.

Postanowił zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym w tej sprawie.

VAT sprawiedliwy dla konsumenta i przedsiębiorcy

W dzisiejszym wyroku Trybunał uznał, że pytanie NSA zmierza w istocie do ustalenia, czy art. 18 lit. c) dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że w wypadku zaprzestania podlegającej opodatkowaniu działalności gospodarczej podatnika zatrzymanie towarów przez podatnika, jeżeli podatek VAT od owych towarów podlegał odliczeniu w momencie ich nabycia, można uznać za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli upłynął okres korekty przewidziany w art. 187 dyrektywy VAT.

Zdaniem Trybunału odpowiedź musi być twierdząca, gdyż opodatkowanie przewidziane w art. 18 lit. c) dyrektywy VAT nie opiera się na założeniu, że całkowite lub częściowe odliczenie podatku VAT dokonane przy nabyciu towarów zatrzymanych po zaprzestania działalności jest większe lub mniejsze od tego, do którego podatnik jest uprawiony. Opiera się natomiast na fakcie wystąpienia nowej transakcji podlegającej opodatkowaniu w momencie zaprzestania działalności gospodarczej.

W ocenie TSUE opodatkowanie przewidziane w art. 18 lit. c) dyrektywy VAT uwzględnia zmiany wartości składników majątkowych przedsiębiorstwa podczas całego okresu ich wykorzystywania na potrzeby działalności, ponieważ podstawą opodatkowania jest cena nabycia (lub koszt wytworzenia) towarów określona w momencie wykonania tych transakcji.

- W przypadku zaprzestania działalności gospodarczej podstawą opodatkowania czynności podlegającej opodatkowaniu jest wartość tych towarów w chwili tego zaprzestania, która uwzględnia zatem zmiany wartości rzeczonych towarów między ich nabyciem a wskazanym zaprzestaniem działalności - stwierdził Trybunał.

Dodał, że celem art. 18 lit. c) dyrektywy VAT jest uniknięcie sytuacji, w której składniki majątkowe dające prawo do odliczenia podatku VAT zostaną przedmiotem nieopodatkowanej ostatecznej konsumpcji w następstwie zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu. Chodzi o wyeliminowanie między konsumentami, którzy nabyli swoje towary od innego podatnika, a przedsiębiorcami – podatnikami VAT, którzy nabyli towary w ramach działalności swego przedsiębiorstwa.

- Aby osiągnąć ten cel do opodatkowania wymaganego na mocy art. 18 lit. c) dyrektywy VAT powinno dojść, o ile towar dający prawo do odliczenia podatku VAT zachował wartość końcową w dniu zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, niezależnie od okresu pomiędzy nabyciem rzeczonego towaru a datą zaprzestania owej działalności – uznał TSUE.

Wyrok TSUE  z 16 czerwca 2016 r.  w sprawie C-229/15

 

W latach 1997–1999 notariusz Jan Mateusiak wybudował budynek, który od początku przeznaczony był częściowo do celów prywatnych (mieszkalnych), a częściowo do prowadzenia kancelarii notarialnej. W sierpniu 1999 r. część usługowa budynku została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych)  i została przyjęta do użytkowania na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza notariusza była opodatkowana VAT. Dokonał on zatem odliczenia podatku naliczonego, który wskazano w oryginałach faktur dokumentujących zakupy materiałów budowlanych, koszty robocizny i inne koszty związane wyłącznie z częścią budynku wykorzystywaną na działalność kancelarii.

Pozostało 88% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Nieruchomości
Droga konieczna dla wygody sąsiada? Ważny wyrok SN ws. służebności
Sądy i trybunały
Emilia Szmydt: Czuję się trochę sparaliżowana i przerażona
Zawody prawnicze
Szef palestry pisze do Bodnara o poważnym problemie dla adwokatów i obywateli
Sądy i trybunały
Jest opinia Komisji Weneckiej ws. jednego z kluczowych projektów resortu Bodnara
Materiał Promocyjny
Dlaczego warto mieć AI w telewizorze
Prawo dla Ciebie
Jest wniosek o Trybunał Stanu dla szefa KRRiT Macieja Świrskiego