Produkcja w polskim przemyśle zmalała we wrześniu piąty raz z rzędu. Choć spadek był mniejszy niż w poprzednich miesiącach, firmy przemysłowej nie patrzą w przyszłość z optymizmem. Świadectwem ich ostrożności są nasilające się zwolnienia pracowników.

Firmy śmiało przenoszą rosnące koszty na ceny towarów i usług. Pozwala im na to solidny wciąż popyt konsumpcyjny. To sugeruje, że w warunkach ekspansywnej polityki fiskalnej ograniczyć inflację będzie trudno.

Inflacja HICP w strefie euro (czyli inflacja liczona według ujednoliconego koszyka Eurostatu) sięgnęła w wrześniu rekordowego poziomu 10 proc. rok do roku. Przyspieszyła z 9,1 proc. w sierpniu. Średnio prognozowano jej zwyżkę do 9,7 proc.

Zrewidowano dane o brytyjskim PKB i wynika z nich, że rósł on w drugim kwartale.

Inflacja, która w ostatnich miesiącach zaczynała się stabilizować, we wrześniu ponownie mocno przyspieszyła. Ceny towarów i usług konsumpcyjnych wzrosły o 17,2 proc. rok do roku, najbardziej od lutego 1997 r., po 16,1 proc. w sierpniu. Najbardziej drożały nośniki energii, szczególnie opał, oraz żywność.

Niemiecka inflacja HICP, czyli liczona według ujednoliconego koszyka Eurostatu, we wrześniu sięgnęła 10,9 proc. rok do roku. Wzrost cen konsumenckich liczony według metodologii niemieckiego urzędu statystycznego wyniósł natomiast 10 proc.

Cztery wiodące niemieckie instytuty gospodarcze obcięły prognozę PKB dla Niemiec na przyszły rok z 3,1 proc. do minus 0,4 proc.

W I połowie 2023 r. polska gospodarka będzie w tzw. technicznej recesji. W całym roku aktywność ekonomiczna nad Wisłą nieco jednak wzrośnie. A spowolnienie nie będzie tak głębokie, aby wywołać istotny wzrost bezrobocia.

Niemieckie przedsiębiorstwa oceniają swoją bieżącą sytuację i perspektywy rozwoju najgorzej od wiosny 2020 r. Pesymizm widać we wszystkich głównych sektorach tamtejszej gospodarki, a nie tylko w przemyśle, który teoretycznie najmocniej odczuwa skutki kryzysu energetycznego.