Szokujące prognozy Saxo Banku: Polska zatrzymuje się na 72 godziny

Saxo Bank zaprezentował swoje Szokujące Prognozy na 2026 r., czyli zestaw scenariuszów, które mogą wydawać się bardzo mało prawdopodobne, ale jeśli nawet jeden z nich się sprawdzi, to może mieć bardzo duży wpływ na rynki. Choć prognozy te nie stanowią oficjalnych przewidywań rynkowych, to w ciągu ponad dekady czasem okazały się one zaskakująco trafne, pokazując, że zdarzenia uznawane za mało prawdopodobne mogą stanowić istotne źródło zmienności i punktów zwrotnych. W tym roku, po raz pierwszy w historii, w ramach eksperymentu przygotowano również scenariusz dla Polski: co mogłoby się wydarzyć, gdyby gospodarka naszego kraju zatrzymała się na 72 godziny?

Czytaj więcej

Gospodarka

Szokujące Prognozy Saxo Banku na 2025 rok

Saxo Bank przedstawił swoje coroczne Szokujące Prognozy, czyli serię projekcji, które wydają się...

– Prognozy Saxo na 2026 r. obejmują wyjątkowo szerokie spektrum tematów, które mogą zakwestionować obecne założenia dotyczące stabilności rynków. Celem tych analiz nie jest trafność, lecz kwestionowanie utartych narracji i pobudzanie wyobraźni. W perspektywie ponad dziesięciu lat od pierwszej publikacji tego cyklu aż sześć scenariuszy, które w momencie ogłaszania uznawano za skrajnie mało prawdopodobne, odnalazło odzwierciedlenie w rzeczywistych trendach gospodarczych i rynkowych. Możliwe, że w nadchodzącym roku to właśnie przewidywalność okaże się najbardziej nieoczekiwana – twierdzi John J. Hardy, główny strateg makroekonomiczny Saxo Banku.

Co przewidują więc Szokujące Prognozy na 2026 r.?

Polska staje na 72 godziny

Skoordynowany cyberatak na infrastrukturę energetyczną w pierwszych tygodniach zimy przejmuje kontrolę nad siecią przesyłową i doprowadza do ogólnokrajowego, 72-godzinnego blackoutu. Wydarzenie to radykalnie zmienia postrzeganie ryzyka przez inwestorów, przemysł i rynek walutowy.

Po akcesji do UE, Polska wyrosła na kluczowe europejskie centrum logistyczne, korzystające z taniej energii i sprawnych łańcuchów dostaw. Jednak rozwój gospodarczy od lat wyprzedzał modernizację infrastruktury energetycznej – przestarzałej, przeciążonej. W efekcie prawdziwy „Czarny Łabędź” to nie wojna za wschodnią granicą ani inflacja, lecz cyfrowa podatność systemu: kruche sieci, archaiczne systemy sterowania i zintegrowane procesy podatne na skoordynowane ataki w szczycie zimowego zapotrzebowania.

Wczesną zimą złośliwy kod przenika do przemysłowych systemów sterowania, zmuszając operatorów do użycia awaryjnego odłączenia sieci, gdy ta przestaje reagować na polecenia. To nie burza. To pełnoskalowy reset systemu. Kraj się zatrzymuje. Fabryki, sektor finansowy i transport pogrążają się w ciemności. W ciągu kolejnych 72 godzin straty rosną, przekraczając 80 miliardów złotych, gdy gospodarka zamiera.

Czytaj więcej:

Raporty ekonomiczne

Włączają się kolejne silniki polskiego wzrostu gospodarczego

PKB Polski urósł w trzecim kwartale o...

Pro

Energetyka i spółki wydobywcze przyjmują pierwszy cios. Koszty ponownego uruchomienia infrastruktury oraz odpowiedzialność za szkody dominują w debacie publicznej. Pojawia się nawet koncepcja „podatku blackoutowego”, który miałby uspokoić społeczne oburzenie. Notowania dużych spółek energetycznych mogą w takim scenariuszu spaść o 40–60 proc. w ciągu tygodnia. Główne kopalnie wstrzymują pracę; skomplikowane procedury restartu pochłaniają setki milionów. Finanse, oparte na nieprzerwanej dostępności systemów, doświadczają gwałtownego wstrząsu.  Regulator czasowo zawiesza handel na giełdzie. Po wznowieniu obrotu akcje banków spadają o 15–25 proc., gdy bankomaty i systemy płatności przestają działać, zaufanie słabnie, a ryzyko kredytowe dla tysięcy przedsiębiorstw gwałtownie rośnie.

Równie dotkliwie uderza to w logistykę i handel detaliczny. Supermarkety, magazyny i łańcuchy chłodnicze tracą zapasy, gdy transport się załamuje – straty są nieodwracalne. Branże przemysłu ciężkiego – takie jak chemia, cement czy stal – są narażone na kosztowne, awaryjne wyłączenia instalacji, które wymagają skomplikowanych i ryzykownych restartów.  To zniechęca inwestorów i prowadzi do gwałtownego odpływu kapitału. Najbardziej namacalnym dowodem katastrofy są rynki finansowe: kapitał zagraniczny odpływa po nagłej rewizji oceny ryzyka, złoty słabnie o 5–10 proc. wobec głównych walut z powodu awaryjnego importu energii i załamania bilansu handlowego. Rentowności obligacji skarbowych rosną o 50–100 punktów bazowych, zwiększając koszt obsługi długu Polski.

Potencjalny wpływ na rynek: Spółki energetyczne i wydobywcze spadają o 40–60 proc.; banki tracą 15–25 proc.; złoty osłabia się o 5–10 proc. wobec głównych walut; rentowności obligacji rosną o 50–100 pb; straty gospodarcze przekraczają 80 miliardów złotych. Portfele skoncentrowane na krajowej energetyce, bankowości i przemyśle ponoszą ponadprzeciętne straty. Ruch defensywny to międzynarodowa dywersyfikacja w aktywa niezależne od polskiego „gniazdka” energetycznego.

Czytaj więcej

Gospodarka

MFW: Polska gospodarka jest w dobrej kondycji. Obawy budzi sytuacja fiskalna

Polska pobiera mniej PIT niż kraje Zachodu. Widzimy też przestrzeń do ograniczenia zwolnień w VAT...

 –  Szokujące prognozy nie są tradycyjnymi przewidywaniami, lecz eksperymentem myślowym, który ma inspirować do spojrzenia na rynki z innej perspektywy. W przypadku Polski, chodzi o refleksję nad konsekwencjami zdarzeń, które już miały miejsce w Europie – w Hiszpanii, Czechach, Portugalii, Francji czy Austrii – i które w pewnych okolicznościach mogą pojawić się także u nas lokalnie. Traktujemy to jako zachętę do świadomego przygotowania się na różne scenariusze – oznacza to nie tylko myślenie o zabezpieczeniu codziennych potrzeb, ale również o ochronie aktywów – na przykład poprzez dywersyfikację. Nasza symulacja pokazuje, że w obliczu skrajnych zdarzeń kluczowe znaczenie ma zróżnicowanie portfela, szczególnie w wymiarze międzynarodowym i w aktywach niezależnych od krajowej infrastruktury. Takie podejście ogranicza koncentrację ryzyka i wzmacnia odporność na lokalne wstrząsy – mówi Aleksander Mrózek, manager ds. relacji z kluczowymi klientami regionu CEE w Saxo Banku.

Pekin podważa dominację dolara wprowadzając „złotego juana”

Chiny zaskakują świat, ogłaszając, że ich audytowane rezerwy złota są znacznie większe, niż wcześniej ujawniano – wystarczające, by przewyższyć oficjalne rezerwy USA. Wkrótce potem Pekin wykonuje jeszcze większy ruch: ogłasza, że offshore’owy juan (CNH) jest teraz częściowo oparty na złocie. W praktyce oznacza to, że posiadacze mogą wymienić CNH na fizyczne, dostarczalne złoto według ogłoszonego kursu konwersji, który implikuje kurs dol./CNH na poziomie około 5,00. Jest to historyczne, skokowe umocnienie chińskiej waluty z poziomów bliskich 7,00 przed ogłoszeniem.

Ten „złoty juan” zamienia skarbce w Szanghaju, Shenzhen i Hongkongu w centrum nowego globalnego systemu monetarnego. Oferuje coś, czego świat nie widział od dekad: walutę powiązaną z materialną rezerwą, a nie jedynie z rządowymi obietnicami. Złoty juan obiecuje zmniejszenie zależności od ratingów kredytowych, polityki banków centralnych i ryzyk geopolitycznych, dając krajom możliwość handlu i przechowywania wartości bez polegania na zachodnich systemach finansowych.

Chiny wprowadzają złotego juana ostrożnie. Początkowo juan oparty na złocie jest dostępny wyłącznie offshore (Hongkong, Singapur), podczas gdy juan onshore pozostaje zarządzany. System startuje jako koszyk zakotwiczony w złocie, ale uzupełniony o inne aktywa rezerwowe – obligacje USA i surowce – w celu wygładzenia zmienności. Gdy regularne, niezależne audyty potwierdzają, że chińskie rezerwy złota odpowiadają deklaracjom, zaufanie do nowego systemu rośnie. Wtedy Chiny przechodzą do pełnej wymienialności, umożliwiając wymianę CNH na złoto na żądanie, w ramach ustalonych dziennych limitów.

Czytaj więcej:

Raporty ekonomiczne

Co czwarta firma boi się, że w 2026 roku upadnie

Następstwa nasilającej się wojny hybr...

Pro

Aby zachęcić inne kraje, Chiny oferują linie swapowe złoto–juan producentom ropy z Zatoki Perskiej oraz bankom centralnym ASEAN, a także uruchamiają kontrakty na ropę i miedź rozliczane w złocie. Kraje partnerskie mogą wystawiać faktury w CNH i wybrać fizyczne złoto jako formę dostawy, co pomaga im handlować bez użycia dolarów amerykańskich. Większość z nich decyduje się po prostu na trzymanie chińskich obligacji denominowanych w CNH, które są wygodniejsze i oferują niewielki kupon.

W miarę wzrostu zaufania do systemu coraz więcej transakcji energią i surowcami przenosi się do złotego juana. Inwestorzy i posiadacze rezerw ograniczają posiadanie amerykańskich obligacji skarbowych, dolar słabnie, gdy jego udział w globalnych rezerwach spada o jedną trzecią.

Wpływ na rynek: złoto rośnie powyżej 6000 dol., kurs dol./CNH spada poniżej 5,0, rentowności amerykańskich obligacji skarbowych rosną z powodu sprzedaży przez zagranicę. „Złoty juan” staje się trwałą drugą globalną kotwicą – nie zastępując dolara, ale kończąc jego monopol.

Masowe błędy autonomicznych systemów AI generują straty rzędu biliona dolarów

Epoka „AI kodowanej vibem” kończy się nagle i chaotycznie. Po latach pozwalania generatywnym systemom pisać, testować i wdrażać oprogramowanie z prędkością światła, korporacje odkrywają, że ukryte koszty automatyzacji są znacznie wyższe, niż ktokolwiek sobie wyobrażał.

Czytaj więcej

Dane gospodarcze

Nastroje konsumenckie Polaków są najlepsze od pandemii. Ale gorsze niż przed nią

Bieżące nastroje konsumenckie Polaków w listopadzie nieco się poprawiły względem października, za...

Do 2026 r. tzw. „agentowe” systemy AI przeniknęły do wszystkiego – od finansów po logistykę. Optymalizują, automatyzują i łączą – aż przestają. Kilka drobnych usterek narasta w pełnowymiarowe kryzysy: błędnie działający algorytm wywołuje błyskawiczne załamanie na rynku, podczas gdy fala nieprawidłowości księgowych generowanych przez AI zmusza firmy do wysokoprofilowych korekt sprawozdań i powoduje dymisje kierownictwa. W zakładach produkcyjnych i ośrodkach badawczych humanoidalne i przemysłowe roboty, działające na błędnych poleceniach AI, powodują poważne wypadki i zgony – pokazując, jak błędy cyfrowe mogą mieć katastrofalne skutki w świecie fizycznym. W całych branżach zarządy dochodzą do wniosku, że duża część ich cyfrowej infrastruktury została po cichu przebudowana przez systemy, których nikt w pełni nie rozumie.

Reakcja na to prowadzi do powstania nowego zawodu „sprzątaczy AI” lub pogromców szkodników – elitarnej grupy ludzkich programistów i audytorów, których zadaniem jest śledzenie, neutralizowanie i odbudowywanie wadliwych systemów. Globalne firmy konsultingowe i cyberbezpieczeństwa gorączkowo starają się sprostać popytowi, ponieważ biliony dolarów są przeznaczane na naprawę, zabezpieczanie i upraszczanie kluczowych baz kodu. Rządy w pośpiechu wprowadzają wymogi dotyczące przejrzystości i bezpieczeństwa, gdy publiczne zaufanie do technologii autonomicznych słabnie. Pojawiają się obowiązkowe mechanizmy „human-in-the-loop”, architektury rollback, rejestry pochodzenia, rejestry modeli i wzmocnione wyłączniki awaryjne, a także wyższe wymogi kapitałowe dla systemów bez niezależnych zabezpieczeń.

Dla inwestorów staje się to kolejną definiującą fazą ery AI. Zwycięzcami są już nie ci, którzy obiecują zautomatyzować wszystko, lecz ci, którzy potrafią to posprzątać, ustabilizować i zabezpieczyć. Bilionowa operacja sprzątania przekształca się z powodu do wstydu w szansę – dowód, że w epoce naiwnego wykorzystywania AI najinteligentniejsze pieniądze trafiają tam, gdzie naprawia się bałagan i robi wszystko dobrze od samego początku.

Wpływ na rynek: firmy z obszaru cyberbezpieczeństwa, audytu i konsultingu notują gwałtowny wzrost przychodów, wyceny silnie autonomicznych platform AI znajdują się pod presją, a inwestorzy rotują w stronę przedsiębiorstw oferujących odporność, nadzór i kontrolę ludzką.

Wydarzenie kulturowe jako impuls makroekonomiczny: ślub Swift-Kelce zwiększa konsumpcję i dynamikę demograficzną

Rok 2026 staje się rokiem Taylor Swift i Travisa Kelce’a. Już wcześniej szalenie popularna para muzyczno-sportowa finalizuje swoje zaręczyny majestatycznym ślubem w styczniu – z dala od ciekawskich oczu, na prywatnej wyspie na Turks i Caicos. Ślub jest kameralny i zorganizowany w krótkim czasie, po tym jak Kansas City Chiefs Kelce’a nie zakwalifikowali się do play-offów NFL.

Jak w idealnej baśni, Swift później ogłasza, że zaszła w ciążę w noc poślubną i że młoda para spodziewa się jesiennego dziecka. Gdy Kelce odwiesza korki na kołku i przechodzi na emeryturę z NFL, para przenosi się blisko rodziny na Środkowym Zachodzie, aby stworzyć prywatne, bezpieczne środowisko dla swojego dziecka – z dala od blasku Los Angeles czy Nowego Jorku. Oboje ślubują, że ich dziecko nie będzie miało dostępu do internetowej rozrywki ani telefonów i tabletów co najmniej do 12. roku życia. Ogłaszają też wycofanie się z mediów społecznościowych, publikując jedynie okazjonalnie na nowej stronie internetowej.

Setki milionów Swifties – oddanej globalnej bazy fanów Taylor Swift – inspirują się stylem życia i decyzjami pary. Skupienie Swift i Kelce’a na odejściu od ciągłego czasu online i budowaniu rodziny wywołuje globalny boom młodych ludzi, którzy chcą pójść w ich ślady. Współczynniki małżeństw i urodzeń wśród młodych milenialsów i starszego pokolenia Z gwałtownie rosną, gdy coraz większa część życia przenosi się offline.

Gdy czas spędzany przed ekranem spada, internetowi giganci – od Meta po Google – notują wolniejszy wzrost, podczas gdy boom w zakładaniu rodzin wprawia aktywność gospodarczą w nadbiegi, zwłaszcza w sektorze mieszkaniowym oraz DIY. Przy wskaźnikach wyprzedzających szybko rosnących w górę, MFW i Bank Światowy podnoszą prognozy globalnego PKB o ponad jeden punkt procentowy rocznie na kolejne pięć lat, a demografowie gorączkowo przeliczają tempo spadku populacji w OECD i rozwiniętych gospodarkach EM. Wall Street szybko nadaje temu niezwykłemu zjawisku nazwę „Swiftie put”.

Wpływ na rynek: negatywny dla akcji spółek mediów społecznościowych, pozytywny dla wszystkiego związanego z budownictwem mieszkaniowym/DIY/dekoracją wnętrz, segmentem luksusowym, miejscami weselnymi oraz podróżami.