Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 7 czerwca 2019 r. (III SA/Wa 2165/18).
Podatnik będący spółką z o.o. prowadzi działalność gospodarczą jako agencja pracy tymczasowej. Podatnik świadczy usługi użyczenia personelu na rzecz podmiotów trzecich i w tym celu zatrudnia pracowników na podstawie umów o świadczenie usług. Pracownicy tymczasowi pochodzą przede wszystkim z krajów Europy Wschodniej (m.in. z Ukrainy). Podatnik zapewnia pracownikom tymczasowym możliwość zakwaterowania w miejscu świadczenia przez nich pracy/usług lub w pobliżu tych miejsc. Wskazał, że nie jest możliwe ustalenie z góry precyzyjnej liczby pracowników i w związku z tym poszukuje, a następnie wynajmuje miejsca noclegowe na podstawie szacunków. Miejsca noclegowe są zazwyczaj wynajmowane na okres dłuższy niż czas, na który zawarte są umowy z pracownikami, jako że umowa najmu jest zawierana w momencie, gdy znany jest tylko przybliżony czas świadczenia pracy. Duża rotacja pracowników, wynikającą ze specyfiki pracy tymczasowej sprawia, że podatnik ustala czynsz niezależnie od liczby pracowników korzystających z danego zakwaterowania oraz bez względu na to, czy miejsca noclegowe będą faktycznie użytkowane.
Czytaj też:
Agencja pracy tymczasowej nie musi naliczać PIT
Dojazd i nocleg dowożonych do kontrahenta pracowników w kosztach podatkowych