Nieskrępowana i autonomiczna swoboda cenowa pomiędzy przedsiębiorcami pozwala na kierowanie do odbiorców oferty, której wybór jest oparty na zasadach współzawodnictwa między nimi.
Zasady te odnoszą się zarówno do relacji pomiędzy konkurentami sprzedającymi towary różnych marek, jak i przedsiębiorcami pozostającymi w relacji typu dostawca – dystrybutorzy.
Pomiędzy dostawcą i dystrybutorami
W ramach relacji typu dostawca – dystrybutorzy dostawca towarów danej marki (będący najczęściej ich producentem) sprzedaje je dystrybutorowi z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży klientom dystrybutora. Tego rodzaju porozumienia określane są w prawie konkurencji jako porozumienia wertykalne (pionowe). Ich celem jest zapewnienie maksymalnej dostępności towarów na rynku na podstawie parametrów handlowych umożliwiających efektywną sprzedaż.
Porozumienia wertykalne, podobnie jak inne rodzaje porozumień między przedsiębiorcami, podlegają ocenie prawnej z punktu widzenia zakazu tzw. porozumień antykonkurencyjnych, określonego przez art. 6 ust. 1 ustawy z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (DzU z 2007 r. nr 50, poz. 331 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem zakazane są porozumienia, których celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku właściwym, w szczególności poprzez ustalanie bezpośrednio lub pośrednio cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów.
Zakaz ustalania cen odsprzedaży
W praktyce obrotu gospodarczego niejednokrotnie dostawcy i dystrybutorzy ustalają w ramach porozumień wertykalnych zasady i warunki sprzedaży towarów przez dystrybutorów, które mają oni obowiązek stosować w relacjach ze swoimi kontrahentami. Takie ustalenia mogą być potraktowane jako antykonkurencyjne, jeżeli ingerują w swobodę działań dystrybutorów niezgodnie z zasadami konkurencji.
