Wyrok SN z 25 lutego (sygn. akt III PSKP 21/24)
• Wojenki w Sądzie Najwyższym czyli jedna izba unieważnia drugą
Uchwała składu siedmiu sędziów zawiera dwa wątki. Pierwszy dotyczy kwestii przedawnienia i relacji między przepisami prawa procesowego i materialnego w tym zakresie. Wynika z niej, że nadzwyczajne środki zaskarżenia (takie jak skarga nadzwyczajna) niweczą bieg terminów przedawnienia, które wynikają z przepisów prawa materialnego (kodeksu pracy). W efekcie, sprawa po uchyleniu wyroku ze skargi nadzwyczajnej wraca do rozpoznania w tym momencie, w którym była przed wydaniem wyroku, który się uprawomocnił. Druga kwestia związana jest z obszarem ustrojowym. Wskazano w niej, że Izba Kontroli Nadzwyczajnej SN, orzekająca z udziałem chociaż jednego neosędziego (czyli powołanego przy udziale KRS od 2018 r.) nie jest sądem w rozumieniu prawa unijnego, w efekcie jej orzeczenia należy uznać za niebyłe (nieistniejące). W uzasadnieniu zasugerowano, że jeśli do sądu trafi sprawa po uwzględnieniu w IKNiSP skargi nadzwyczajnej, to sąd ten może sam rozpoznać skargę nadzwyczajną.
Uchwała 7 sędziów SN z 24 września 2025 r. (sygn. akt III PZP 1/25)
• Bezprawne jest zwolnienie z pracy ze względu na nabycie prawa do świadczenia
SN zajmował się sprawą kobiety, która została wytypowana do zwolnienia tylko ze względu na fakt, iż spełniała przesłanki do uzyskania nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego. Jest ono dobrowolne i niższe od emerytury. SN uznał, że fakt posiadania prawa do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego nie może być jedynym kryterium determinującym rozwiązanie umowy o pracę. Zaznaczył, że dodatkowe okoliczności niezwiązane z pracą, które dotyczą bezpośrednio pracownika (np. zdrowie czy wiek) mogą rzutować na wybór osoby do zwolnienia, jednak tylko wtedy, gdy kwestie dotyczące zatrudnienia nie dają jednoznacznej odpowiedzi w tej sprawie. W innym wypadku, jeżeli na wypowiedzenie umowy ma wpływ tylko to poboczne kryterium, to mamy do czynienia z działaniami dyskryminującymi.
Wyrok SN z 29 października 2025 r. ( sygn. akt III PSKP 48/25)
• Prawo do świadczenia uzupełniającego także dla matki zastępczej nastolatków
NSA uznał, że matką w rozumieniu ustawy jest również kobieta wychowująca dzieci w rodzinie zastępczej, a proces wychowania nie musi zaczynać się od urodzenia. Należy indywidualnie przeanalizować czy czynności podejmowane przez kobietę wobec dzieci przyjętych w ramach rodziny zastępczej doprowadziły do ich względnej samodzielności. Jeżeli tak należy się jej tzw. świadczenie mama 4 plus, które ma zapewnić środki utrzymania osobom, które zrezygnowały z zatrudnienia, aby wychowywać dzieci ( minimum czwórkę), lub z tego powodu w ogóle go nie podjęły.
Wyrok NSA z 5 czerwca 2025 r. ( sygn. akt: III OSK 48/25)