Sprawa, którą rozpatrywał Sąd Najwyższy, dotyczyła kobiety, która pracowała w kasynie jako krupierka. Została jednak zwolniona. Ona sama uznała, że bezprawnie, i skierowała sprawę do sądu. Pracodawcy zarzucała m.in. nierówne traktowane w zatrudnieniu, które miało się objawiać tym, iż pracownice musiały przestrzegać dress codu, który był bardziej restrykcyjny niż wymogi stawiane w tym względzie mężczyznom. Były zobowiązane np. do malowania paznokci, stosowania mocnego makijażu czy też chodzenia w butach na wysokim obcasie.
Czytaj więcej:
Sąd I instancji przyznał częściowo rację kobiecie, ale II instancja przychyliła się do stanowiska pracodawcy. Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, a ten we wtorek uchylił zaskarżony przez byłą pracownicę wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania w zakresie odszkodowania z tytułu nierównego traktowania w zatrudnieniu. Oddalił natomiast skargę w zakresie odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę.
Zasady uzasadnienia wypowiedzeń. Sąd Najwyższy wyjaśnił
Sędzia przewodniczący Bohdan Bieniek przypomniał na wstępnie, że pracodawca wskazał trzy przyczyny rozwiązania stosunku pracy. Po pierwsze, niska jakość pracy, która polegała na braku umiejętności dokonywania szybkich operacji matematycznych niezbędnych w pracy krupiera. Po drugie, niezadowalająca komunikacja pracownika z klientami kasyna. Po trzecie, kwestie związane z dress codem, tj. niestosowanie się przez pracownika do wytycznych pracodawcy w tym zakresie.
– Jeżeli dwie z trzech wskazanych przyczyn wypowiedzenia się potwierdziły to nie ma powodu, aby pracodawca miał wypłacić pracownikowi odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę. I to niezależnie od tego, czy trzecia przyczyna się potwierdziła – wskazywał w ustnych motywach sędzia przewodniczący.
