Podstawowe i pomocnicze
Ustawodawca użył zwrotu „materiał", nie wskazując konkretnie, o jaki materiał chodzi. Należy więc uznać, że zastosowanie będzie miał § 3 ?pkt 1 lit. b i c rozporządzenia, gdzie mowa jest o materiałach podstawowych i pomocniczych. Zgodnie bowiem z § 3 pkt 1 lit. b rozporządzenia, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu. Do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania: puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi. Stosownie zaś do § 3 pkt 1 lit. c rozporządzenia, materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.
W § 15 rozporządzenia mowa jest ?o takich sytuacjach, kiedy podatnik wykonuje czynności na materiałach, które zostały mu powierzone przez zleceniodawcę (kontrahenta). Przykładem może być wykonanie przez futrzarza czapki z materiałów (np. soboli) dostarczonych przez klienta zleceniodawcę.
Przykład
Podatnik Antoni Kowalski prowadzący zakład kuśnierski otrzymał zlecenie uszycia etoli z norek, które zostały mu przekazane przez klienta ?– zleceniodawcę. Zgodnie z pisemną umową, za uszycie etoli pan Antoni otrzyma 1000 zł. Zostaną mu także zwrócone wydatki na jego własne materiały, które będzie musiał użyć ?w celu prawidłowego wykonania zlecenia (m.in. gumki, taśmy, materiał krawiecki). ?Pan Antoni musiał dokupić pewne niezbędne materiały, bez których nie byłby w stanie uszyć etoli. Zapłacił za nie 200 zł. Zgodnie z umową, za wykonanie zlecenia otrzymał 1200 zł. W podatkowej księdze przychodów i rozchodów operację tę zaksięguje w dwóch kolumnach: kolumna 7. „Wartość sprzedanych usług" w kwocie 1200 zł ?i w kolumnie 13. „Pozostałe wydatki" ?w kwocie 200 zł.
Protokół przyjęcia
Mając na uwadze zdanie drugie ?§ 15 rozporządzenia, należy uznać, że nie tylko dla bezpieczeństwa podatnika, ale i dla pewności zlecającego, otrzymanie materiałów od zleceniodawcy powinno być odpowiednio udokumentowane.
Przepisy rozporządzenia nie zawierają wzoru dokumentu potwierdzającego pochodzenie powierzonego materiału. Podatnik powinien zatem sam zadbać o sporządzenie takiego dokumentu. Może to być dowód przyjęcia na magazyn czy też protokół przyjęcia. Istotne jest, aby dokument taki – niezależnie od nazwy – zawierał podstawowe informacje, które pozwolą podatnikowi na udokumentowanie posiadania materiałów mu powierzonych, czyli:
- ?dane podatnika przyjmującego powierzony materiał – imię i nazwisko, nazwa, adres (ewentualnie również NIP, PESEL i numer telefonu),
