Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny ?w Warszawie w wyroku z 5 września 2014 r. (III SA/Wa 353/14).
Bank zapewniający swoim pracownikom dojazd z miejsca zatrudnienia do miejsca zamieszkania ?w godzinach nocnych rozważa możliwość nabywania usługi przewozu, która byłaby realizowana na stałych trasach lub o wyznaczonych godzinach. ?Z przewozu mógłby skorzystać każdy pracownik banku. Liczba miejsc w pojeździe byłaby dostosowana do szacunkowej liczby pracowników, którzy mogliby potencjalnie skorzystać z przejazdu ?w godzinach nocnych. Nie będzie prowadzona ewidencja pracowników, którzy skorzystali z danego środka komunikacji. Bank we wniosku o interpretację spytał, czy takie zapewnienie pracownikom dojazdów z pracy do miejsca zamieszkania wiąże się z obowiązkiem rozpoznania po stronie pracowników korzystających z przejazdów przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.
W ocenie wnioskodawcy, gdy bank sfinansuje pracownikom przejazd z pracy do domu, za który ponosi opłatę, zasadniczo można wskazać, że po stronie pracownika powstaje przysporzenie, jednak w opisanym stanie faktycznym nie ma możliwości przyporządkowania konkretnemu pracownikowi wartości otrzymanego nieodpłatnie świadczenia. W konsekwencji brak jest podstaw do ustalenia kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów dojazdów do ?i z pracy.
Zdaniem fiskusa przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia otrzymuje każdy pracownik, któremu bank zapewnia bezpłatny dojazd, a jego wartość, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT, należy ustalić według ceny zakupu. Ponadto ?o powstaniu obowiązku podatkowego nie decyduje to, ile razy pracownik faktycznie skorzysta ?z przewozu zorganizowanego przez zakład pracy, ale sam fakt otrzymania od pracodawcy świadczenia w postaci możliwości korzystania z danej usługi.
Sąd, mając na uwadze orzeczenie TK z 8 lipca 2014 r. (K 7/13), nie podzielił stanowiska banku ?i oddalił skargę. Zdaniem sądu wskazana przez bank okoliczność, że nie będzie prowadzona ewidencja pracowników korzystających ze świadczeń w postaci przewozu w godzinach nocnych oraz to, że nie można byłoby określić odległości, które są pokonywane przez pracowników z pracy do domu w godzinach nocnych, nie oznacza, że prowadzenie takiej ewidencji nie jest możliwe, a jedynie że wnioskodawca nie będzie jej prowadził. Sąd podkreślił, że kwestia wyliczenia tego przychodu nie była przedmiotem pytania wnioskodawcy. Zdaniem sądu zorganizowanie przewozu pracowników leży zarówno w interesie pracodawcy, jak i pracowników, którzy nie muszą we własnym zakresie płacić za dojazd autobusem czy taksówką. Skoro pracownik decyduje się na pracę w godzinach nocnych, to decyduje się również na ponoszenie wynikających z tego kosztów. W takiej sytuacji nie ulega wątpliwości, że po stronie pracowników banku powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który bank powinien uwzględnić, wypełniając swoje obowiązki płatnika PIT.
