Katalog kosztów dodatkowych wliczanych do podstawy opodatkowania obejmuje także wydatki bezpośrednio związane z transportem towarów. Tak wynika z interpretacji ogólnej ministra finansów.
Dotyczy art. 30b ustawy o VAT mówiącego o rozliczaniu importu towarów. Podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. Zalicza się do niej też koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia – o ile nie zostały włączone do wartości celnej.
Chodzi o wydatki ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli jest znane w momencie dokonania importu. Brzmienie tego przepisu jest analogiczne do art. 86 ust. 1 lit. b dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.
Jak pisaliśmy w „Rzeczpospolitej" z 3 lipca 2015 r. („Czy wliczać opłaty portowe do wartości celnej importowanych towarów"), art. 30b (a konkretnie ust. 4) ustawy o VAT budził pewne wątpliwości. Nie było bowiem wiadomo, czy w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów należy uwzględnić np. koszty przeładunku.
Te wątpliwości dostrzegł też minister finansów. Jego zdaniem do podstawy opodatkowania wliczamy nie tylko wydatki wymienione w art. 30b ust. 4 ustawy o VAT, ale także inne koszty, o ile nie zostały włączone do wartości celnej, a są ponoszone do określonego miejsca przeznaczenia. Na takie rozumienie przepisów unijnych, które zostały wprowadzone do polskiej ustawy, wskazywał Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. I FSK 668/10).
