Radny powiatu Janusz H. (dane zmienione) domagał się przed sądem administracyjnym unieważnienia uchwały, ustalającej wysokość diet dla radnych w wysokości od 587 zł do 2,1 zł miesięcznie. Jego zdaniem takie kwoty były nieporównywalnie wysokie w stosunku do utraconych przez rajców zarobków i niejednokrotnie przewyższały utracone przez nich 1–2-dniowe dochody, jakie mogliby uzyskać w swoich zakładach pracy. Jednocześnie podkreślił, że ma prawo i obowiązek interweniować w sprawie wysokości pobieranej przez siebie diety i sposobu jej naliczania, ponieważ jego wyborcy zarzucają radnym „skok na kasę", co powoduje dyskomfort psychiczny.
Czytaj także: Zrzeczenie się mandatu przez radnego może nastąpić tylko na piśmie
Rada wniosła o odrzucenie lub oddalenie skargi, kwestionując istnienie legitymacji radnego do jej wniesienia. Jak wyjaśniono, uchwała nie naruszyła interesu prawnego radnego poprzez ustalenie w niej wyższych diet – w tym dla Janusza H., który nie wykazał, by ten fakt oddziaływał na jego sytuację prawną, zaś słuszność ustalenia diet i sprawiedliwość społeczna pozostają poza strefą interesu prawnego skarżącego.
WSA: skarga częściowo zasadna
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku częściowo uznał skargę radnego za zasadną. W jego ocenie Janusz H. posiadał interes prawny w zaskarżeniu uchwały, ponieważ bezpośrednio dotyczyła jego uprawnienia, jako radnego, do pobierania diet.
Sąd zakwestionował zapis, wprowadzający procentowe zasady potrącania wysokości diety w przypadku nieobecności radnego odpowiednio na posiedzeniach: rady, zarządu, komisji po 20 proc. za każdą nieobecność, chyba, że posiedzenia organów odbywają się tego samego dnia – wówczas potrąca się jedynie 20 proc. diety. W ocenie WSA tego rodzaju unormowanie godzi w uprawnienie Janusza H., jako radnego chcącego uczciwie i rzetelnie spełniać obowiązki radnego, gdy tymczasem przepis uchwały (jakkolwiek finansowo korzystny dla radnych), jest niezgodny z prawem oraz z dobrem wspólnoty samorządowej powiatu, którą radny H. reprezentuje. Odwołano się w tym kontekście do art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie powiatowym, które eksponują dwie podstawowe zasady. Po pierwsze, radny „obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej powiatu", a po drugie „obowiązany jest brać udział w pracach organów powiatu".
