Po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 grudnia 2017 r. (I FSK 350/16) wydawało się, że kwestia powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oddanych w komis nie będzie już więcej budziła wątpliwości fiskusa. NSA uznał bowiem, że wydanie towaru komisantowi krajowemu przez komitenta, który ma siedzibę na terenie innego kraju Unii Europejskiej, w ramach umowy komisu, jest dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, z tytułu której obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. a, czyli z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.
Czytaj też:
Jak rozliczyć dostawy towarów w komis do sklepu w Berlinie
Rozliczenie VAT przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu w komisie
NSA wskazał, że niezbędnym elementem WNT jest nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Dlatego wydanie rzeczy komisantowi w ramach komisu sprzedaży nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel, a komisant uzyskuje jednie faktyczne władztwo nad rzeczą. W konsekwencji, obowiązek podatkowy powstaje dopiero z chwilą otrzymania zapłaty. Skoro zaś zapłata ma miejsce dopiero wtedy, gdy komisant sprzeda towar ostatecznemu odbiorcy, to należy uznać, że obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów pomiędzy komitentem a komisantem uzależniony jest de facto od zrealizowania sprzedaży towarów na rzecz ostatecznego odbiorcy. Zdaniem sądu taka wykładnia powołanych przepisów „uwzględnia gospodarczą istotę umowy komisu, w ramach której z punktu widzenia komitenta sprzedażą (w sensie gospodarczym) jest dopiero sprzedaż realizowana na rzecz ostatecznego nabywcy. Za taką wykładnią wskazanych przepisów przemawia również zasada neutralności".
