Wynajmujący jednostronnie wypowiedział umowę najmu lokalu użytkowego z powodu oddania lokalu w podnajem bez zgody wynajmującego. Zażądał dobrowolnego wydania lokalu. Wobec niewydania przedmiotu najmu wynajmujący złożył pozew o eksmisję użytkownika, lecz były najemca lokalu nie zdał go i do dnia sprzedania mu tego lokalu wnosił opłaty w wysokości obowiązującego czynszu, łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług. Kwoty płacone za bezumowne użytkowanie wynajmujący dokumentował notą księgową nazywając je: „kara umowna", „odszkodowanie" lub „wynagrodzenie za bezumowne korzystanie". Po sprzedaży lokalu były najemca zwrócił się z żądaniem do wynajmującego o wystawienie mu na wpłacane kwoty za bezumowne użytkowanie faktur zamiast not. Czy bezumowny użytkownik lokalu, żądając w takiej sytuacji faktur zamiast not, ma rację? – pyta czytelniczka.
Opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).
Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu C-16/93 uznał, że świadczenie usług jest wykonane za wynagrodzeniem (czyli odpłatnie) i podlega opodatkowaniu VAT w przypadku istnienia więzi prawnej pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą tej usługi. Na podstawie tej więzi dochodzi do świadczenia wzajemnego, natomiast wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazaną w zamian za świadczenie na rzecz odbiorcy, które należy opodatkować.
W opisanej sprawie wynajmujący najpierw podjął decyzję o odpłatnym wynajmie lokalu użytkowego (co potwierdza zawarta umowa), a następnie wypowiedział tę umowę, by ostatecznie cała sprawa zakończyła się sprzedażą przez niego lokalu na rzecz jego użytkownika (byłego najemcy).
Konieczna odpowiedź na pytania
Aby zastosować ww. orzeczenie TSUE do opisanej sprawy, należy odpowiedzieć na następujące pytania: