W październiku 2015 r. spółka wystąpiła o interpretację w zakresie opodatkowania VAT m.in. dostawy budynku administracyjno-socjalnego. Wyjaśniła, że w listopadzie 2001 r. nabyła prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z halą produkcyjną i budynkiem administracyjno-socjalnym. Spółka poniosła nakłady na ulepszenie budynku administracyjno-socjalnego w wysokości przekraczającej 30 proc. jego wartości początkowej w rozumieniu przepisów o CIT. Budynek ten jest wykorzystywany tylko na jej potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spółka podkreśliła, że oba budynki zostały wybudowane w latach 70-tych przez skarb państwa.
Podatniczka zapytała czy dostawa hali magazynowej oraz budynku administracyjno-socjalnego będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Czytaj także: VAT przy sprzedaży budynku a pierwsze zasiedlenie
Fiskus potwierdził stanowisko co do hali, ale odmówił prawa do zwolnienia dla drugiego budynku. Urzędnicy uważali, że w tym przypadku sprzedaż nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, bo po nabyciu tego budynku poniesiono nakłady na jego ulepszenie, przekraczające 30 proc. wartości początkowej i po ich zakończeniu nie był on wydany w czynności podlegającej opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.
Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zgodził się z nią, że fiskus błędnie zinterpretował art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd wskazał m.in. na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dotyczący pierwszego zasiedlenia (C-308/16). Wynika z niego, że przepisy dyrektywy nie sprzeciwiają się, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w razie ulepszenia istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30 proc. początkowej wartości tego budynku. Niemniej pod warunkiem, że pojęcie „ulepszenie" jest interpretowane w taki sam sposób, jak „przebudowa" zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 112, to znaczy tak, że budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Trybunał zauważył, że pojęciu „pierwsze zasiedlenie" należy nadać autonomiczną i jednolitą wykładnię i dokonywać jej z uwzględnieniem kontekstu przepisu i celu danego uregulowania, pomimo braku jego zdefiniowania w dyrektywie 112.
