Niepełnosprawni: wydanie karty parkingowej wymaga indywidualnego podejścia - wyrok WSA

Kiedy wezwana osoba nie może stawić się z powodu choroby, kalectwa lub innej niedającej się pokonać przeszkody, można przyjąć wyjaśnienie albo przesłuchać ją w miejscu jej pobytu – przypomniał sąd.

Publikacja: 20.04.2019 08:00

Niepełnosprawni: wydanie karty parkingowej wymaga indywidualnego podejścia - wyrok WSA

Foto: Fotorzepa, Michał Walczak Michał Walczak

Mieszkanka woj. warmińsko-mazurskiego zwróciła się do przewodniczącego Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności o wydanie karty parkingowej. Organ wezwał jednak kobietę do złożenia wniosku w siedzibie Zespołu. Nieuzupełnienie tego braku spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że porusza się wyłącznie na elektrycznym wózku inwalidzkim, do transportu którego konieczny jest specjalistyczny samochód. Może jednak złożyć osobiście wniosek w swoim miejscu zamieszkania. Niczego to nie zmieniło. Przewodniczący Zespołu poinformował inwalidkę o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania z powodu nieuzupełnienia braków formalnych.

Wojewódzki Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności, do którego się odwołała, lakonicznie stwierdził, że petentka została prawidłowo wezwana do osobistego złożenia wniosku w siedzibie organu administracji.

Czytaj też:

Kto i jak może uzyskać kartę parkingową

Wyrok NSA w sprawie odmowy wydania karty parkingowej

Osobista obecność w urzędzie

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, kobieta zarzuciła, iż oba organy administracji błędnie twierdzą że nie może ona złożyć wniosku o wydanie karty parkingowej w miejscu zamieszkania, gdyż byłoby to niezgodne z przepisami. Zdaniem skarżącej, żaden przepis rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 2014 r. w sprawie wzoru oraz trybu wydawania i zwrotu kart parkingowych nie zobowiązuje do osobistego złożenia wniosku o wydanie karty parkingowej w siedzibie organu i wyklucza możliwość jego złożenia w miejscu zamieszkania osoby niepełnosprawnej.

Zespół zna jej stan zdrowia, toteż niedopuszczalne było, aby niemożność osobistego złożenia wniosku mogła zostać uznana za nie usunięcie braków formalnych. Tymczasem do dnia złożenia skargi do sądu ani nie otrzymała karty parkingowej, ani decyzji o odmowie jej wydania.

Rozpatrując skargę, WSA również sięgnął do przepisów wspomnianego rozporządzenia. Zgodnie z § 2 ust.1 tego aktu, kartę parkingową, upoważniającą do parkowania na miejscach dla inwalidów, czyli na tzw. kopertach, wydaje się na wniosek osoby niepełnosprawnej lub placówki. Wniosek składa się do przewodniczącego powiatowego zespołu d/s orzekania o niepełnosprawności. Osoba niepełnosprawna składa go osobiście. Zasadą jest też, iż powinna go podpisać w obecności przewodniczącego zespołu lub osoby przez niego upoważnionej.

Wymienione prawne zasady przemawiałyby za tym, że to nie petentka, lecz organy administracji miały rację, a ich działanie było prawidłowe, zgodne z przepisami.

Na sprawę można bowiem spojrzeć m.in. z perspektywy zmian, dokonanych w 2014 roku w ustawie – Prawo o ruchu drogowym. Miały one na celu wyeliminowanie lub co najmniej znaczące ograniczenie posługiwania się przez kierowców sfałszowanymi kartami parkingowymi, czy kartami wieloletnimi, wydanymi dla osoby, która zmarła. Sąd zwrócił jednak uwagę, że nadrzędnym celem wydawania kart parkingowych osobom niepełnosprawnym, jest dobro tych osób i pomoc w sytuacji, gdy jej potrzebują. Gwarantuje to art. 69 Konstytucji RP. Działania przewodniczącego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności należało zatem oceniać z uwzględnieniem zarówno celu wprowadzenia w prawie o ruchu drogowym zmian w trybie wydawania karty parkingowej, jak i art. 69 Konstytucji oraz przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Wydanie karty parkingowej wymaga więc indywidualnego podejścia.

Różne możliwości działania

WSA ocenił, że sposób prowadzenia sprawy i załatwienia podania skarżącej nie był prawidłowy. Przewodniczący nie podjął działań w celu prawidłowego załatwienia sprawy wydania karty parkingowej. Wiedząc o charakterze niepełnosprawności i szczególnie utrudnionej możliwości przyjazdu do siedziby Powiatowego Zespołu d/s Niepełnosprawności, przewodniczący tego Zespołu nie mógł ograniczyć się do wystosowania wezwania do złożenia wniosku w jego siedzibie.

Zgodnie z art. 50 § 1 k.p.a., organ administracji publicznej może wezwać do złożenia wyjaśnień lub zeznań osobiście, jeżeli jest to niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy. Z § 2 i 3 tego artykułu wynika jednak, iż ów organ obowiązany jest dołożyć starań, aby nie było to zbyt uciążliwe. Kiedy zatem wezwana osoba nie może stawić się z powodu choroby, kalectwa lub innej niedającej się pokonać przeszkody, można przyjąć wyjaśnienie, albo przesłuchać wezwaną osobę w miejscu jej pobytu.

Można też zwrócić się do organu administracji rządowej lub do organu samorządu terytorialnego o wezwanie osoby zamieszkałej czy przebywającej w danej gminie lub mieście, do złożenia wyjaśnień lub zeznań. Wniosek o wydanie karty parkingowej może zostać podpisany w obecności osoby upoważnionej do tego przez przewodniczącego Zespołu.

Biorąc pod uwagę te wszystkie okoliczności, WSA ocenił, że przewodniczący Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności nie podjął wszelkich przewidzianych prawem działań w celu prawidłowego załatwienia sprawy. W konsekwencji tego ustalenia zobowiązał go do wydania skarżącej karty parkingowej. Postępowanie w tej sprawie powinno uwzględniać ocenę prawną WSA i rzeczywistą możliwość spełnienia przez skarżącą wymogów formalnych wniosku o wydanie karty parkingowej.

Sygnatura akt: II SAB/Ol 95/18

Mieszkanka woj. warmińsko-mazurskiego zwróciła się do przewodniczącego Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności o wydanie karty parkingowej. Organ wezwał jednak kobietę do złożenia wniosku w siedzibie Zespołu. Nieuzupełnienie tego braku spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że porusza się wyłącznie na elektrycznym wózku inwalidzkim, do transportu którego konieczny jest specjalistyczny samochód. Może jednak złożyć osobiście wniosek w swoim miejscu zamieszkania. Niczego to nie zmieniło. Przewodniczący Zespołu poinformował inwalidkę o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania z powodu nieuzupełnienia braków formalnych.

Pozostało 88% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Konsumenci
Sąd Najwyższy orzekł w sprawie frankowiczów. Eksperci komentują
Prawo dla Ciebie
TSUE nakłada karę na Polskę. Nie pomogły argumenty o uchodźcach z Ukrainy
Praca, Emerytury i renty
Niepokojące zjawisko w Polsce: renciści coraz młodsi
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Aplikacje i egzaminy
Postulski: Nigdy nie zrezygnowałem z bycia dyrektorem KSSiP