W wyroku z 2 czerwca 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że niezgodne z dyrektywą Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. są przepisy krajowe, na mocy których brak złożenia zestawienia oświadczeń nabywców oleju opałowego w wyznaczonym terminie, przy jednoczesnym potwierdzeniu zużycia oleju do celów opałowych, wyklucza możliwość automatycznego zastosowania podwyższonej stawki akcyzy (C 418/14).
W praktyce, z punktu widzenia zastosowania ten sam olej może służyć zarówno jako paliwo do napędu silników spalinowych, jak i do celów grzewczych. W ustawie o podatku akcyzowym ustawodawca przewidział prawie ośmiokrotnie niższą stawkę akcyzy dla oleju opałowego niż dla tego nabywanego do napędu.
Zastosowanie preferencyjnej stawki jest uwarunkowane uzyskaniem przez sprzedawcę oświadczenia nabywcy, że olej będzie używany przez nabywcę do celów opałowych.
Oświadczenie musi zawierać określone elementy, a gromadzący je sprzedawcy oleju musieli sporządzać miesięczne zestawienie oświadczeń i przekazywać je właściwemu urzędowi celnemu.
W postępowaniach kontrolnych urzędy celne kwestionowały nieterminowo składane zestawienia oświadczeń w stanie prawnym do końca 2014 r.
