Zasady i tryb ustanawiania stref oraz szczególne reguły i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarcze określa ustawa z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych.
Pod względem prawnym SSE jest wyodrębnioną administracyjnie częścią terytorium państwa, w obrębie której - z uwagi na jej szczególne przeznaczenie – obowiązuje specjalny system norm prawnych. Ich celem jest zabezpieczenie i umożliwienie realizowania zadań i celów postawionych przed SSE przez państwo.
W Polsce istnieje 14 specjalnych stref ekonomicznych: krakowska, kostrzyńsko-słubicka, wałbrzyska, mielecka, katowicka, tarnobrzeska, starachowicka, warmińsko-mazurska, łódzka, legnicka, kamiennogórska, suwalska, pomorska, słupska.
Siła rozporządzenia
Strefy są tworzone w drodze rozporządzenia Rady Ministrów wydawanego na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki. Przy jego wydawaniu musi być brana pod uwagę potrzeba zapewnienia:
Katalog ten daje odpowiedź, jakim celom mają służyć SSE. Zarządzają nimi spółka akcyjna lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Skarb Państwa albo samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników.