Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 27 listopada 2014 r. (I SA/Bd 969/14).
Spółka sprzedaje wyroby hutnicze oraz świadczy usługi transportowe. W przypadku zakupu wyrobów hutniczych przez klienta wraz z usługą ich transportu, spółka wykazuje całość jako świadczenie złożone i rozlicza VAT od usługi transportu jako świadczenia dodatkowego. Spółka spytała, czy może na fakturze wskazać w odrębnych pozycjach sprzedaż tych towarów jako świadczenie główne oraz świadczoną usługę transportu jako świadczenie uboczne – opodatkowane tak jak świadczenie główne.
Zdaniem spółki, elementy świadczenia złożonego mogą być dokumentowane w odrębnych pozycjach faktury VAT. Bez znaczenia pozostaje to, czy elementy świadczenia złożonego będą ujmowane w jednej pozycji faktury jako całość, czy w dwóch pozycjach jako dostawa towaru i świadczenie usługi transportu bądź też w oddzielnych fakturach. W jej ocenie rozpatrywana kwestia ma charakter techniczny, niemający znaczenia fiskalnego. Wykazanie świadczenia złożonego w jednej pozycji faktury, w kilku pozycjach faktury, bądź w oddzielnych fakturach nie zmieni podstawy opodatkowania transakcji, gdyż i tak będzie to suma kwot wykazanych na fakturze (fakturach) należna za dostawę towarów i usługę transportową.
Organ podatkowy nie zgodził się z taką interpretacją. Uznał, że przyjęcie stanowiska spółki jest sprzeczne z art. 106e ustawy o VAT, który wskazuje dokładnie, jakie obligatoryjne elementy powinny znaleźć się w każdej fakturze. Całe świadczenie złożone powinno być udokumentowane jedną fakturą, ujęte w jednej pozycji, w której powinna być zsumowana wartość świadczenia głównego i pomocniczego będąca podstawą opodatkowania.
Sąd nie uznał tej argumentacji. Wskazał, że wykazywanie całego świadczenia w jednej pozycji prowadziłoby do tego, że świadczenie dodatkowe w postaci usługi transportu nie byłoby widoczne. Mogłoby to prowadzić do niekorzystnego postrzegania oferty na rynku konkurencyjnym.
