Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 6 marca 2018 r. (III SA/Wa 653/17).
Spółka wskazała we wniosku o interpretację, że w zakres jej działalności wchodzi m.in. działalność badawczo-rozwojowa (B+R) w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Z tytułu tej działalności spółka ponosi koszty kwalifikowane dotyczące pracowników realizujących działalność B+R. Rozróżniono dwie grupy pracowników. Pierwsza z nich charakteryzuje się tym, że realizowanie przez nich działalności B+R wynika bezpośrednio z opisu zakresu obowiązków zawartego w umowie o pracę, z takim zastrzeżeniem, że działalność B+R mogą w danym okresie rozliczeniowym realizować przez cały czas pracy, częściowo, a nawet w ogóle. Druga grupa pracowników prowadzi działalność B+R na podstawie odpowiedniego polecenia służbowego, czy oddelegowania, które nie zawsze jest sformalizowane. Spółka ma zamiar odliczać od podstawy opodatkowania koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność B+R, w tym koszty świadczeń pracowników zaliczanych do pierwszej grupy w całości, a pracowników zaliczanych do drugiej grupy zgodnie z prowadzoną ewidencją – roporcjonalnie.
Czytaj także: Ulga B+R - rozliczenie działalności badawczo-rozwojowej krok po kroku według wytycznych MF
Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji (IPPB5/4510-814/16-2/MR) nie zgodził się z rozwiązaniem zaproponowanym przez podatnika. Wskazał, że w odniesieniu do pierwszej grupy pracowników koszty świadczeń mogą być zaliczone w części, która odpowiada proporcjonalnie czasowi pracy faktycznie spędzonemu na działalności B+R. W przypadku drugiej grupy, zdaniem organu, nie ma możliwości rozliczenia kosztów świadczeń ponoszonych na rzecz takich pracowników, ponieważ konieczne jest, by pracownik był zatrudniony w celu realizacji działalności B+R.
WSA w Warszawie uchylił tę interpretację. Zdaniem sądu, w przypadku pierwszej grupy pracowników stanowisko prezentowane przez organ jest prawidłowe, ale jeśli chodzi o drugą grupę, to sąd przyznał rację podatnikowi. Stwierdził, że to nie sama treść umowy o pracę, ale okoliczności faktyczne danej sprawy decydują o tym, czy warunek zatrudnienia w celu realizacji działań B+R jest spełniony. Artykuł 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT nie przewiduje żadnego dodatkowego warunku dotyczącego szczególnych zapisów o działalności B+R. Sąd zastrzegł przy tym, że to do spółki należy dbanie o prowadzenie rzetelnej ewidencji w tym zakresie.
