Jak ma sobie poradzić ktoś, kto nie może się doprosić z byłego zakładu ani z archiwum swoich dokumentów z poprzednich miejsc pracy potrzebnych teraz do ustalenia emerytury? – pyta czytelnik.
Pracodawca musi wydać pracownikowi zaświadczenia niezbędne do ustalenia prawa do emerytury i ich wysokości. Robi to na druku ZUS Rp-7. Zobowiązuje go do tego art. 125 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 748, dalej: ustawa emerytalna). Nakazuje on pracodawcom m.in.:
- współdziałanie z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji niezbędnej do przyznania świadczenia,
- wydawanie pracownikowi lub ZUS zaświadczeń niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń i ich wysokości.
Z kolei art. 125a ustawy emerytalnej nakazuje płatnikom składek przechowywanie przez 50 lat od zakończenia przez ubezpieczonego pracy u płatnika list płacy, kart wynagrodzeń i innych dowodów, na mocy których ustala się podstawę wymiaru emerytury lub renty.