Tak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 11 kwietnia 2017 r., II SAB/Op 57/17.
A. sp. z o.o. wystąpiła do starosty z wnioskiem o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę na określonych działkach elektrowni wiatrowej. Starosta, działając na podstawie art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, wezwał spółkę do usunięcia braków wniosku poprzez złożenie ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji objętej wnioskiem oraz ostatecznej decyzji zezwalającej na wyłączenie z produkcji użytków rolnych przeznaczonych na cele nierolnicze. Pismo zawierało pouczenie, iż uzupełnienie braków wniosku powinno nastąpić w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, a ich nieusunięcie spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. W odpowiedzi na wezwanie spółka wskazała, że brak jest podstaw do żądania przedmiotowych dokumentów. Stwierdzone przez organ wady nie mogą być kwalifikowane jako braki, o których mowa w art. 64 § 2 k.p.a. Starosta, wobec nieuzupełnienia wniosku w wyznaczonym terminie, pozostawił podanie spółki bez rozpoznania.
Spółka złożyła zażalenie do wojewody na niezałatwienie sprawy w terminie oraz przewlekłe prowadzenie postępowania. Wojewoda uznał zażalenie za nieuzasadnione, zgadzając się ze stanowiskiem starosty, że do braków w postaci niedołączenia do wniosku żądanych dokumentów stosuje się art. 64 § 2 k.p.a.
Spółka wniosła skargę do sądu na bezczynność starosty. Jednocześnie zawnioskowała o stwierdzenie, że starosta dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania oraz o zobowiązanie starosty do załatwienia sprawy, w tym do niezwłocznego zawiadomienia stron o wszczęciu postępowania w sprawie. Spółka podniosła, że w trybie art. 64 k.p.a. organ nie może badać konieczności przedłożenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i decyzji o zezwoleniu na wyłączenie gruntów z produkcji oraz wzywać do ich przedłożenia, albowiem nie są to braki formalne, które mogą zostać usunięte w trybie zastosowania tego przepisu, lecz wyłącznie element oceniany w ramach merytorycznego rozpoznania wniosku (art. 35 ust. 1 i 3 Prawa budowlanego; P.b.).
W odpowiedzi na skargę starosta wniósł o jej oddalenie. Stwierdził m.in., że w sytuacji, gdy do wniosku nie została dołączona decyzja środowiskowa, organ nie ma możliwości spełnienia wymogu nałożonego art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. w zakresie sprawdzenia zgodności projektu budowlanego z wymogami ochrony środowiska. Z treści tego przepisu wynika, iż organ na etapie merytorycznego rozpatrywania wniosku sprawdza zgodność projektu z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, a nie konieczność jej dołączenia do wniosku.
