Pod koniec marca br. weszły w życie istotne zmiany do Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej „Rozporządzenie"), wprowadzone na podstawie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2424. Rozporządzenie dotyczy znaków towarowych, których rejestracja zapewnia ochronę w całej Unii Europejskiej.
Terminologiczne zawirowania
W związku z wejściem w życie traktatu lizbońskiego, konieczne było uaktualnienie terminologii w dotychczasowej wersji Rozporządzenia. W związku z tym, „wspólnotowy znak towarowy" stał się „unijnym znakiem towarowym", a „sąd w sprawach wspólnotowych znaków towarowych" przemianowano na „sąd w sprawach unijnych znaków towarowych". Dodatkowo, aby lepiej odzwierciedlić charakter pracy Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, która dotyczy przede wszystkim znaków towarowych i wzorów przemysłowych, dotychczasową nazwę urzędu zastąpiono nazwą „Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej" (ang. European Union Intellectual Property Office, dalej „EUIPO").
Większa elastyczność
Jedną z najważniejszych zmian jest zniesienie wymogu graficznego przedstawienia znaku towarowego. Rygor ten istotnie utrudniał rejestrację nietypowych znaków, w szczególności zapachowych, dźwiękowych i smakowych, które trudno było ująć w formie graficznej. Dziś Rozporządzenie przewiduje, że unijny znak towarowy może składać się z jakichkolwiek oznaczeń, pod warunkiem, że umożliwiają one odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów i usług innych przedsiębiorstw oraz przedstawienie ich w rejestrze unijnych znaków towarowych w sposób pozwalający właściwym organom i odbiorcom na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu ochrony udzielonej właścicielowi tego znaku towarowego. Wydaje się, że w celu spełnienia tego ostatniego wymogu, możliwe powinno być w szczególności dołączenie do zgłoszenia znaku towarowego odpowiedniej próbki znaku towarowego (np. próbki zapachowej).
Doprecyzowanie uprawnień
W celu zapobieżenia nieuprawnionemu używaniu przez osoby trzecie zarejestrowanego znaku towarowego w nazwie firmy. Rozporządzenie przesądza, że właściciel znaku towarowego może zakazać konkurentowi używania unijnego znaku towarowego jako nazwy handlowej (nazwy firmy), nazwy przedsiębiorstwa lub jako części tych nazw. Możliwość zakazania takiego działania wynikała jednak również z dotychczasowych przepisów, ponieważ katalog zachowań, których mógł zakazać właściciel znaku, podobnie jak w aktualnym stanie prawnym, nie miał charakteru zamkniętego. Najnowsza nowelizacja wyłączyła jedynie ewentualne niejasności w tym zakresie. Aktualnie nie budzi już wątpliwości uprawnienie właściciela unijnego znaku do zakazania osobie trzeciej używania go w reklamie porównawczej, w przypadku, gdy taka reklama jest sprzeczna z przepisami unijnymi. Sytuacja taka nastąpi w szczególności, jeżeli reklama porównawcza wprowadza konsumenta w błąd (np. konkurent w reklamie porównawczej zestawia stosowane przez siebie ceny z nieaktualnymi już cenami stosowanymi przez właściciela unijnego znaku towarowego, jednocześnie w treści reklamy umieszczając ten unijny znak towarowy).
Dla wzmocnienia ochrony w Rozporządzeniu przesądzono również, że właściciel unijnego znaku towarowego ma prawo uniemożliwić osobom trzecim wprowadzania na terytorium (obszar celny) Unii towarów opatrzonych podrobionym znakiem towarowym (tj. identycznym z unijnym znakiem towarowym lub takim, którego nie można odróżnić od niego).
