Od 1 stycznia 2014 obowiązek podatkowy w przypadku dostawy towarów powstaje co do zasady w dniu dostawy towarów. Jednak reguła szczególna stanowi, że obowiązek podatkowy dla dostawy towarów może powstawać z upływem każdego okresu rozliczeniowego, do którego będą odnosiły się płatności lub rozliczenia podatnika za dany okres. Wynika to z odpowiedniego stosowania do dostawy towarów art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, który stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
Dopiero na końcu
Tym samym podatnik VAT, który sprzedaje towary, zamiast wykazywać obowiązek podatkowy za każdym razem, gdy dany towar będzie dostarczony do nabywcy, może przyjąć inne rozwiązanie. Polega ono na tym, że na podstawie umowy z nabywcą podatnik przyjmie okres rozliczeniowy, w którym towary będą dostarczane do nabywcy, a obowiązek podatkowy powstanie na końcu tego okresu.
Czy da się ustalić konkretną datę
W interpretacji z 6 czerwca 2014 r. (IPTPP2/443-217/14-4/JN) Izba Skarbowa w Łodzi nie zgodziła się jednak z możliwością zastosowania art. 19a ust. 4 ustawy o VAT dla dostawy towarów, w sytuacji, gdy podatnik umawia się na dany okres rozliczeniowy z nabywcą. Organ podatkowy stwierdził, że bez przeszkód można wyszczególnić moment zrealizowania dostawy towarów oraz określić jednoznacznie przedmiot poszczególnych dostaw. Tym samym, zdaniem organu podatkowego, mamy do czynienia z dostawami jednorazowymi, a w art. 19a ust. 4 chodzi o takie dostawy towarów, w których nie będzie sposobu, aby stwierdzić, że dana dostawa została zrealizowana w konkretnej dacie. Jako przykład organ podatkowy podał najem, usługi telekomunikacyjne czy dostawy energii elektrycznej. Natomiast zwykłe dostawy towarów w jakimś okresie, który strony sobie przyjęły jako okres rozliczeniowy dla częstotliwych dostaw, nie wchodzą – zdaniem organu wydającego ww. interpretację – w zakres uregulowania z art. 19a ust. 4 ustawy o VAT.
Strony same się umawiają
Powyższe stanowisko organu podatkowego nie znalazło jednak uznania i zostało uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 3 grudnia 2014 roku (I SA/Łd 1077/14). Sąd w tym wyroku wyraźnie stwierdził, że „Rozstrzygająca jest wola kontrahentów, którzy umówili się na rozliczenie (opłacanie) świadczonych usług (dostaw) w okresach rozliczeniowych. Ustawodawca wprowadził więc uregulowanie, zgodnie z którym z woli ustaleń stron kontraktu obowiązek podatkowy nie powstanie z chwilą dokonania dostawy lub wyświadczenia usługi, lecz w momencie upływu danego okresu (...). Przy czym okres ten wobec braku jego zdefiniowania co do długości, w tym także braku określenia, że mają to być okresy równe, pozostawiono uznaniu stron".
Obowiązków nie można przesunąć
Jednak 5 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (I SA/Łd 1293/14) w całej rozciągłości poparł zdanie organu podatkowego i uznał, że w art. 19a ust. 4 ustawy o VAT wcale nie chodzi o możliwość uzgodnienia sobie przez podatników okresu rozliczeniowego, z którego upływem będzie powstawał obowiązek podatkowy. Zdaniem sądu wyrażonym w tym wyroku rację miał organ podatkowy, który wyjaśnił podatnikowi w interpretacji wydanej 26 sierpnia 2014 r. (IPTPP2/ 443-410/14-4/AW), że podatnik dokonuje dostaw jednorazowych, dla których obowiązek podatkowy powstaje na zasadzie ogólnej i w związku z tym nie można na podstawie art. 19a ust. 4 ustawy o VAT uznawać, że obowiązek podatkowy będzie przesunięty na koniec przyjętego przez kontrahentów okresu rozliczeniowego.
