Zakupiliśmy wierzytelność za kwotę 70 000 zł. Czy kwota ta powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług? Czy koszt nabycia tej wierzytelności to koszt podatkowy? Jeżeli uda nam się wyegzekwować pieniądze od dłużnika, to jak mamy ująć w księgach przychód na tej operacji? – pyta czytelniczka.
Podstawą nabycia wierzytelności jest umowa przelewu wierzytelności (cesja). Umowa jest zawierana między cedentem (zbywca wierzytelności) a cesjonariuszem (nabywca). Przedmiotem takiej umowy może być każda wierzytelność. Zgodnie z art. 509 kodeksu cywilnego (dalej: k.c.) operacja taka może zostać przeprowadzona bez zgody dłużnika, pod warunkiem że sprzedaż tej wierzytelności nie sprzeciwia się przepisom k.c., zastrzeżeniom umownym bądź właściwości danego zobowiązania. Dłużnik musi zostać poinformowany o zawarciu umowy przelewu wierzytelności i o tym, kto jest nabywcą wierzytelności. Nabycie wierzytelności łączy się z nabyciem wszelkich związanych z nią praw. Cesjonariusz ma więc prawo do naliczania odsetek.
Obrót wierzytelnościami przybiera dwie formy: bezpośrednią lub pośrednią. W formie bezpośredniej następuje nabycie wierzytelności celem odsprzedaży bądź windykacji. Natomiast forma pośrednia to factoring obsługiwany przez wyspecjalizowane jednostki.
Przykład
Spółka nabyła wierzytelność za cenę 70 000 zł. Wartość nominalna jest równa cenie nabycia.
Ewidencja księgowa
1. Ujęcie nabycia wierzytelności w księgach