W celu poprawienia płynności finansowej przedsiębiorcy coraz częściej decydują się na skorzystanie z usług faktoringowych.
Złożony charakter umów faktoringowych może stwarzać wiele problemów po stronie polskich podmiotów w zakresie ich podatkowego rozliczenia, w szczególności, gdy wynagrodzenie wypłacane jest na rzecz faktora będącego podmiotem zagranicznym. W takim bowiem przypadku należy ustalić, czy wynagrodzenie wypłacane na rzecz faktora będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła w Polsce.
20 proc. albo mniej
Artykuł 21 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że opodatkowaniu 20-proc. podatkiem u źródła w Polsce podlegają przychody, które zostały uzyskane przez zagraniczne podmioty na terytorium Polski, m.in. z tytułu odsetek, przychody z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Wskazane przychody mogą być opodatkowane niższą stawką podatku u źródła lub nie podlegać opodatkowaniu, jeżeli stosowna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania tak stanowi, a przedsiębiorca posiada aktualny na moment wypłaty wynagrodzenia certyfikat rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego.
W celu ustalenia czy wynagrodzenie wypłacane zagranicznemu faktorowi na podstawie umowy faktoringowej podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce, należy zatem określić czy mieści się ono w katalogu przychodów zawartym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.
Dochód z wierzytelności
Główne wątpliwości polskich przedsiębiorców sprowadzają się do tego, czy wypłaty na rzecz zagranicznego faktora są należnościami odsetkowymi. Co prawda ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „odsetki", jednak definicja taka została zawarta w Modelowej Konwencji OECD. Zgodnie z tą definicją przez określenie „odsetki" należy rozumieć dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi (art. 11 ust. 3 Modelowej Konwencji).