Tak wynika z ustnego uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 października 2017 r. (II FSK 2491/15).
Spółka kupiła nowoczesną linię produkcyjną. Po dacie zakupu tego środka trwałego i rozpoczęciu jego podatkowej amortyzacji podpisała umowę o jego dofinansowanie, na podstawie której mogła uzyskać częściowy zwrot wydatków poniesionych na jego nabycie.
We wniosku o interpretację indywidualną spółka przedstawiła stanowisko, że do czasu uzyskania refundacji poniesionych wydatków odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej zakupionego środka trwałego w całości będą stanowić dla niej koszty uzyskania przychodów. Dopiero od miesiąca faktycznego otrzymania środków finansowych z dotacji spółka będzie zobowiązania do zmniejszenia kolejnych odpisów amortyzacyjnych o wartość otrzymanego dofinansowania.
W interpretacji z 18 kwietnia 2014 r. (IPPB5/423-35/14-4/IŚ) organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. W jego ocenie, spółka już od momentu podpisania umowy o dofinansowanie powinna obniżyć kolejne odpisy amortyzacyjne. Kwota zmniejszenia powinna zostać obliczona jako proporcja kwoty przyznanej dotacji do wartości początkowej danego środka trwałego. W ocenie organu podatkowego, skoro podatnik ma już świadomość, że wydatki będą mu zwrócone, to ich ujmowanie w kosztach podatkowych nie znajduje uzasadnienia. W konsekwencji, według organu podatkowego, w celu rozliczenia otrzymanego dofinansowania spółka powinna zrobić stosowną korektę odpisów amortyzacyjnych uprzednio zaliczonych do kosztów podatkowych. Organ nie określił precyzyjnie jakiego okresu powinna dotyczyć korekta, ale z całokształtu jego stanowiska można wysnuć wniosek, że przedmiotem korekty powinien być okres od momentu podpisania umowy o dofinansowanie do momentu wypłaty dotacji (w stosunku bowiem do tego okresu spółka uznała, w przeciwieństwie do stanowiska organu podatkowego, że będzie mieć prawo do pełnych odpisów amortyzacyjnych).
Spółka zaskarżyła interpretację indywidualną do sądu administracyjnego. WSA w Warszawie uchylił ją wyrokiem z 5 marca 2015 r. (III SA/Wa 2588/14), lecz organ podatkowy złożył na to rozstrzygnięcie skargę kasacyjną.
