Przepisy dotyczące opodatkowania zagranicznych spółek kontrolowanych (dalej: CFC) wprowadzono do polskiego systemu prawnego 1 stycznia 2015 r. poprzez dodanie art. 30f do ustawy o PIT oraz art. 24a do ustawy o CIT.
Zgodnie z wytycznymi OECD
Co do zasady zagraniczna spółka, której udziałowcem są polskie osoby prawne lub fizyczne, uważana jest za osobnego rezydenta podatkowego w stosunku do swoich udziałowców (wyjątkiem są np. spółki osobowe, które są transparentne podatkowo). Dochód uzyskany przez taką spółkę będzie opodatkowany w Polsce dopiero w momencie otrzymania przez jej wspólnika dywidendy wypłaconej przez taką spółkę. Przepisy dotyczące opodatkowania CFC wprowadzają jednak pod pewnymi warunkami opodatkowanie dochodu uzyskiwanego przez spółkę zagraniczną, której udziałowcami są polscy rezydenci podatkowi, już w momencie jego uzyskania przez tę spółkę. Podatnikiem staje się polski udziałowiec takiej spółki.
Wprowadzenie przepisów dotyczących opodatkowania zagranicznych spółek kontrolowanych jest rekomendowane m.in. przez najnowsze wytyczne OECD opracowane w ramach inicjatywy BEPS. Ich celem jest przeciwdziałanie zjawisku erozji opodatkowania oraz sztucznemu transferowi zysków przez podatników (zwłaszcza międzynarodowych przedsiębiorców) do państw z niskim lub zerowym poziomem opodatkowania, w których nie prowadzą oni rzeczywistej działalności gospodarczej. Przepisy dotyczące opodatkowania CFC są zatem narzędziem do walki z optymalizacją podatkową stosowaną przez podatników.
Podatek od dochodów CFC uzyskanych przez podatnika, który jest polskim rezydentem podatkowym, wynosi 19 proc. podstawy opodatkowania.
Kiedy nie ma daniny
Przychody uzyskiwane przez CFC nie podlegają opodatkowaniu m.in. wtedy, gdy nie przekraczają kwoty 250 000 euro w roku podatkowym lub gdy CFC prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w państwie należącym do UE lub EOG.