Michał Szułdrzyński: Dlaczego Hołownia krytykuje Tuska za ministrów na listach do PE?

Samemu Hołowni zarzucano, że w umowie koalicyjnej zapisano, iż będzie marszałkiem Sejmu tylko przez pół kadencji, a opozycja ochrzciła go nawet „marszałkiem rotacyjnym”. Ale o tym było wiadomo od początku. Teraz zaś Hołownia chce pokazać, że potraktował stanowiska rządowe na serio, a tworzenie koalicji to zobowiązanie na całą kadencję.

Szymon Hołownia kieruje się inną logiką niż Donald Tusk

Tyle tylko, że zupełnie inne myślenie reprezentuje w tym zakresie Donald Tusk. Premier wie, że będzie tworzyć koalicję tak długo, jak będzie wygrywał wybory. A zatem uznał, że potrzebuje wystawić w wyborach rozpoznawalne osoby, tzw. lokomotywy wyborcze, które będą miały moc zebrać maksymalną liczbę głosów. Dotąd taką lokomotywą był np. były premier Jerzy Buzek, ale on ogłosił koniec swej politycznej kariery. Dlatego Tusk teraz potrzebuje postaci z pierwszej platformerskiej ligi. I padło na ministrów. Zresztą – jak pamiętamy pierwsze rządy PO – Tusk zawsze traktował szefów i szefowe resortów jako rządowe zderzaki. Jeśli się zużyją, trzeba je wymienić. Rząd dla lidera Platformy jest ciałem zespołowym, a nie zbiorem silnych osobowości.

Dlatego teraz rzuca wszystko na jedną szalę i mobilizuje swoich działaczy, mówiąc, że muszą wreszcie przegonić PiS w wyborach. To dla niego cel nadrzędny. Nie udało się w wyborach samorządowych, bo choć partia Jarosława Kaczyńskiego została rozgromiona w miastach, to w wynikach punktowych, w sejmikach, utrzymała jednak prowadzenie. A Tusk potrzebuje nowego symbolu, wyrazistego triumfu, który potwierdzi jego mandat do rządzenia krajem. Tym bardziej że miesiąc miodowy ukradł mu najpierw marionetkowy, dwutygodniowy rząd Mateusza Morawieckiego, a potem proza rządzenia. Tusk wie, ze potrzebuje nowego impulsu.

Ale już Szymon Hołownia ma zupełnie inne interesy i kieruje się inną logiką. Marszałek Sejmu chce pokazywać, że politykę da się uprawiać na innych warunkach i głosi, że pod wieloma względami różni się zarówno od Donalda Tuska, jak i Jarosława Kaczyńskiego, którzy patrzą wyłącznie na partyjne układanki. Na tym przecież polegała obietnica Trzeciej Drogi.