Po debacie w czwartek padł wniosek o odrzucenie tego projektu w pierwszym czytaniu. Solidarna Polska chce dyskusji nad propozycją.

— Żyjemy w czasach narastającej agresji wobec ludzi, którzy mają wolę i odwagę przyznawać się do swojej wiary, zwłaszcza publicznie — uważają posłowie SP.   

Projekt trafił do Sejmu jeszcze w poprzedniej kadencji. Podpisało się pod nim 400 tys. obywateli. I właśnie to ma być argumentem za dalszymi pracami nad zmianami. Co proponują autorzy?

Czytaj więcej

Prawo karne

Co dalej z karami za obrazę Kościoła

Projekt nowelizacji wniesiony przez obywateli do Sejmu ma odstraszać przed obrażaniem uczuć relig...

Nowelizacja kodeksu karnego w Sejmie: kara za zachowania przeciw wierze 

M.in. do dwóch lat więzienia dla sprawcy, który lży lub wyszydza kościół lub inny związek wyznaniowy. Obok wprowadzenia art. 27a kodeksu karnego (wyłączenie odpowiedzialności karnej dla osób korzystających z wolności słowa i wolności przekonań), art. 196 k.k. (obraza uczuć religijnych) zakłada zmianę art. 195, który ma usprawnić stosowanie przepisu karzącego za przeszkadzanie w publicznym wykonywaniu aktów religijnych kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej. Konieczna jest bowiem ochrona wolności wykonywania aktów religijnych.

Koniec z publicznymi i często bardzo wulgarnymi atakami na osoby wierzące i sprawujące kult religijny, profanowanie świątyń i przedmiotów kultu religijnego — uzasadniają autorzy projektu.

Projekt zakłada konieczność usunięcia „złośliwego” znamienia charakteru działania sprawcy.

Uzasadnienie zmiany kodeksu karnego dla zwiększenia ochrony 

W uzasadnieniu projektu autorzy przywołują opinię Instytutu Ordo Iuris. Ten powołując się na własną praktykę procesową podaje, że nawet w przypadkach ewidentnego przejawiania wrogości wobec osób wierzących i obiektywnego bezspornego naruszenia normy z art. 195 k.k., sprawy były umarzane bądź kwalifikowane jako wykroczenie z art. 51 Kodeksu wykroczeń (zakłócenie porządku publicznego).  

— W świetle gwarancji wyznaczonych przez ustrojodawcę (art. 25 ust. 2 i art. 53 ust. 2 Konstytucji RP) publiczne sprawowanie aktów religijnych stanowi samoistny przedmiot ochrony, a motywacja i przekonania wewnętrzne sprawcy nie powinny mieć znaczenia dla samego bytu przestępstwa, lecz dla właściwego wymiaru kary — uważa Instytut.

Zbiórkę podpisów pod projektem zorganizował Komitet Inicjatywy Ustawodawczej „W obronie chrześcijan”.

Etap: pierwsze czytanie