2. prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
Przepisy prawne właściwe w zakresie korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie decyzji o wsparciu nie zawierają warunku, aby dochód był generowany wyłącznie przez inwestycję realizowaną przez przedsiębiorcę. Dlatego dochód z całości działalności gospodarczej określonej (poprzez kody PKWiU) w decyzji o wsparciu prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji może podlegać zwolnieniu podatkowemu.
Z praktycznego punktu widzenia takie podejście jest jak najbardziej uzasadnione, gdyż w przeciwnym razie przedsiębiorca byłby zmuszony do wprowadzenia dodatkowej ewidencji oraz zmian w systemie księgowym, które miałyby umożliwić kalkulację dochodu na poszczególne strumienie produkcyjne w ramach jednego zakładu. Spełnienie takiego dodatkowego warunku w praktyce byłoby najczęściej niemożliwe do osiągnięcia.
Przykładowo, jeżeli nowa inwestycja dotyczy modernizacji określonego etapu procesu produkcyjnego w zakładzie (np. etapu pakowania produktów) w celu zwiększenia zdolności produkcyjnych, to kalkulacja dochodu w wartościach rzeczywistych, związanego tylko z inwestycją, jest praktycznie niemożliwa. Nowa inwestycja jest bowiem ściśle związana z pozostałymi aktywami przedsiębiorcy, które nadal będą wykorzystywane do produkcji.
W uzasadnieniu wydanej interpretacji Dyrektor KIS podkreślił, że bez znaczenia pozostaje tym samym to, że decyzja zostaje wydana w związku z planowanym przeprowadzeniem konkretnej inwestycji. Decydujące są natomiast określone w decyzji przedmiot działalności i miejsce jej prowadzenia. Jeśli oba te elementy są tożsame dla działalności prowadzonej z wykorzystaniem starych i nowych środków trwałych, czyli dotyczą prowadzenia działalności w miejscu i w zakresie określonym w decyzji, to nie ma podstaw do stwierdzania konieczności przypisywania dochodu do konkretnej inwestycji odrębnie.
Rozpatrywana kwestia jest kluczowa dla przedsiębiorców, którzy planują ubiegać się o decyzję na nowe inwestycje realizowane w funkcjonujących zakładach produkcyjnych. Z jednej strony pozwala ona na przyspieszenie procesu korzystania z dostępnego zwolnienia podatkowego do limitu wyliczonego na podstawie decyzji o wsparciu. Z drugiej, nie powoduje nieuzasadnionego wzrostu stopnia skomplikowania rozliczeń podatkowych w zakresie kalkulacji dochodu zwolnionego.