- Każdemu pracownikowi odchodzącemu na emeryturę zakład przekazuje w prezencie zegarek o wartości ok. 1000 zł. Ostatnio biegły rewident zarzucił, że od takich prezentów firma powinna potrącić z wynagrodzenia pracownika składki na ubezpieczenia społeczne i zaliczkę na podatek. Dla pracodawcy to kłopotliwa i absurdalna sytuacja, gdyż pracownik musi dopłacić do otrzymanego prezentu. Nie jest on przecież wynagrodzeniem za pracę. Czy jest inna możliwość nagrodzenia pracownika, bez obciążeń fiskalnych? Czy pracodawca może zapłacić za niego te należności? – pyta czytelnika.
Co do zasady każde otrzymane przez pracownika świadczenie, niezależnie od tego, czy jest ono pieniężne czy rzeczowe, podlega oskładkowaniu i opodatkowaniu. Opłacenie za pracownika tych świadczeń spowoduje kłopoty zarówno dla szefa, jak i podwładnego.
Świadczenia z pracy w ujęciu podatkowym...
Wynagrodzenie ze stosunku pracy to szerokie pojęcie. Jego geneza ma źródło w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2012 r., poz. 36 ze zm., dalej: updof). Na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania ustawodawca unormował w niej pojęcie przychodu ze stosunku pracy. Oprócz pensji za wykonaną pracę, której składnikiem jest wynagrodzenie zasadnicze, są to różnego rodzaju dodatki, premie, a także elementy, które nie są składnikami ściśle powiązanymi z wykonaną pracą. Zalicza się do nich wszelkie wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, oraz wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a także świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych, nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
To ustalenie ma fundamentalne znaczenie dla rozliczania wynagrodzeń. Każda wypłata dla pracownika, która ma źródło w art. 12 updof, powoduje, że od wypłacanej kwoty pracodawca musi potrącić zaliczkę na podatek dochodowy z otrzymanego przez pracownika świadczenia.
Warto pamiętać, że ten katalog składników jest przykładowy. Zauważył to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 12 lutego 2014 r. (I SA/Kr 1908/13). Uznał w nim, że „analiza treści przepisu pozwala, zdaniem sądu, stwierdzić, że przepis ten, tj. art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa »w szczególności«, co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Zasadą jest zatem, że wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane, tj. wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba że korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".