Pracodawca ma obowiązek wydawać pracownikom zaświadczenia niezbędne do ustalenia prawa do świadczeń i ich wysokości. Wynika to z art. 125 ust. 1 pkt 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1383 ze zm.; dalej: ustawa). Dotyczy to również wystawianie dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (art. 125a ust. 2 ustawy). Żaden inny organ ani urząd nie zostały upoważnione do wystawiania świadectw wykonywania takiej pracy.
Na wniosek...
Zakres informacji wykazywanych w świadectwie pracy określa art. 97 kodeksu pracy oraz rozporządzenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (DzU poz. 2292 ze zm.), które weszło w życie 1 stycznia 2017 r. W tym dokumencie wykazuje się m.in. okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
Art. 97 § 2
1
k.p. przewiduje tryb prostowania treści świadectwa pracy na wniosek złożony przez zainteresowanego. Pracownik może o to wnosić w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa, jeśli brakuje w nim jednej lub kilku informacji albo podano w nim błędne dane. Gdyby spotkał się z odmową pracodawcy (na co ten ma 7 dni), może wystąpić z żądaniem sprostowania do sądu pracy w ciągu 7 dni od zawiadomienia go o odmowie.
