Podatnik zamierzał przekazać swojemu ojcu w darowiźnie prawa do dwóch znaków towarowych: słownego i słowno-graficznego, które w 2016 r. zostały zarejestrowane jako wspólnotowe znaki towarowe. Zaznaczył, że nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Jego ojciec również nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie podejmował wcześniej żadnych czynności z zakresu obrotu jakimikolwiek wartościami niematerialnymi i prawnymi, nie przewiduje też w przyszłości innych tego rodzaju transakcji, poza opisaną darowizną. Z tytułu posiadania znaków towarowych nie uzyskiwał jakichkolwiek dochodów, nie były też one oddawane do używania osobom trzecim na podstawie umowy licencyjnej. W związku z ich wytworzeniem i rejestracją poniósł jedynie związane z tym opłaty. Wnioskodawca zapytał czy darowizna znaków towarowych będzie podlegała opodatkowaniu VAT i czy podstawą opodatkowania będzie koszt świadczenia usługi poniesiony przez podatnika, tj. opłaty związane z rejestracją i ochroną znaków. Sam uważał, że jednorazowa darowizna składników majątku prywatnego nie jest działalnością gospodarczą.
Fiskus był innego zdania. Tłumaczył, że charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, aby mógł on być wykorzystywany na cele osobiste. Niemożliwe jest skuteczne realizowanie wynikających z niego praw w sferze życia prywatnego, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Co prawda zgodził się, że możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z niego, jednak kiedy dochodzi do realizacji wynikających z niego uprawnień, to zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty.
Fiskus wskazał, że przekazanie w darowiźnie znaku towarowego na rzecz innego podmiotu to usługa według ustawy o VAT, ponieważ dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę czynności prawnej. Wnioskodawca z tytułu planowanej darowizny wystąpi więc jako podatnik VAT. Podstawą opodatkowania tej czynności – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT – będzie zaś poniesiony przez wnioskodawcę koszt świadczenia tych usług, bez podatku należnego z tytułu tej transakcji. Fiskus zaznaczył, że interpretacja nie ocenia sposobu kalkulacji kosztów wytworzenia znaków towarowych - kwestia ta podlega ustaleniu w toku postępowania dowodowego.
Wnioskodawca zaskarżył interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie i wygrał. Sąd uznał, że fiskus wadliwiej interpretował art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Darowizna składnika majątku osobistego (prywatnego) nie jest bowiem działalnością gospodarczą. Uznanie jednorazowej czynności darowizny znaku towarowego za opodatkowaną VAT wymagałoby wykazania, że w momencie jej realizacji skarżący działał w charakterze producenta, handlowa lub usługodawcy, z zamiarem wielokrotnego wykonywania tych czynności, co w sprawie nie wystąpiło.
To, czy przedmiotem darowizny jest niezarejestrowany czy zarejestrowany znak towarowy (wraz z prawem ochronnym), pozostaje bez wpływu na opodatkowanie tej czynności. WSA wskazał bowiem, że nawet niezarejestrowany znak towarowy nie jest pozbawiony jakiejkolwiek ochrony prawnej, choć nie wynika ona z prawa do znaku. To dobro chronione prawem, którego naruszenie może powodować odpowiedzialność odszkodowawczą z mocy prawa cywilnego, zwłaszcza gdy poprzez działania w zakresie stanu faktycznego istnienia i wykorzystywania tego znaku, podmiotowi zaliczającemu znak do swego przedsiębiorstwa zostanie wyrządzona szkoda. Oznacza to, że sam znak towarowy (a nie tylko prawo do takiego znaku) posiada określoną wartość.
