Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego ?z 8 lipca 2008 r. (sygn. akt K 46/07) w praktyce organów administracji publicznej, a także w orzecznictwie sądów administracyjnych pojawiły się rozbieżności ?w interpretacji przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dotyczących obiektów handlowych. Chodzi o dopuszczalność ich realizacji na terenach, które nie są objęte postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na podstawie decyzji ?o warunkach zabudowy.
Zmiany w przepisach
Wspomniany wyrok TK uchylił nowelizację art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z pierwotnym brzmieniem tego przepisu w studium określa się w szczególności obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające przeprowadzenia scaleń ?i podziału nieruchomości, a także obszary rozmieszczenia obiektów handlowych ?o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 mkw. oraz obszary przestrzeni publicznej.
Zmianę w tym przepisie wprowadziła ustawa z 11 maja 2007 r. o tworzeniu ?i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych (art. 12) . Polegała ona na zastąpieniu wyrazów: „powyżej 2000 mkw." wyrazami „powyżej 400 mkw.". Jednak zmiana ta, wskutek przywołanego wyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego stwierdzającego niekonstytucyjność ustawy o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych, przestała obowiązywać. W konsekwencji ?w doktrynie i praktyce pojawiły się rozbieżne stanowiska co do określenia obecnej (po wejściu w życie wyroku TK) treści art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu ?i zagospodarowaniu przestrzennym.
Rozbieżności w interpretacjach
Zdaniem części przedstawicieli doktryny przywołany wyżej wyrok Trybunału ma ten skutek, że przepis art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ma obecnie pierwotne brzmienie, tj. sprzed wejścia w życie ustawy z 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych. Prezentowane jest także stanowisko odmienne. Według niego przepis powyższy w swojej treści nie zawiera normy dotyczącej powierzchni sprzedaży obiektu handlowego.
Wątpliwość tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 grudnia ?2012 r., sygn. akt II OSK 1515/11. Wyjaśnił w nim, że wyeliminowanie z porządku prawnego, mocą wyroku TK, ustawy ?o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych skutkuje „odżyciem" normy art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym do czasu zmiany wprowadzonej wskazanym wyżej przepisem art. 12 zdekonstytucjonalizowanej ustawy. Oznacza to, że art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ma obecnie brzmienie pierwotne obowiązujące przed wejściem w życie ustawy z 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych. Mając powyższe na względzie, należy odpowiedzieć na kluczowe pytanie: czy dla realizacji obiektów handlowych istnieje obowiązek sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego? A także czy powierzchnia sprzedaży obiektu handlowego jest istotna dla odpowiedzi na tak zadane pytanie, skoro art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym mówi o obiektach handlowych, których powierzchnia sprzedaży przekracza 2000 mkw.
