- Pracownicy w firmie mają możliwość nieodpłatnego korzystania z samochodu firmowego do celów prywatnych. Czy świadczenie to należy uznać za przychód ze stosunku pracy i zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie? Jak wyliczyć jego wartość? Czy należy odprowadzić od niego składki ZUS? Jak ująć w księgach rachunkowych te operacje? – pyta czytelniczka.
Odpowiedź na pierwszą część pytania znajdziemy w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim przychodem ze stosunku służbowego są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Wykorzystywanie przez pracowników nieodpłatnie samochodu służbowego do celów prywatnych, jako tzw. nieodpłatne świadczenie, należy zatem uznać za przychód ze stosunku pracy.
Do końca 2014 r. oszacowanie wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych stwarzało wiele trudności i polegało na ustaleniu tej wartości według:
- cen stosowanych w stosunku do innych nabywców – jeśli zakresem działalności pracodawcy było świadczenie podobnych usług,
