Przepis art. 116 Kodeksu spółek handlowych dopuszcza ewentualność zawarcia umowy spółki komandytowej z osobą prowadzącą przedsiębiorstwo we własnym imieniu i na własny rachunek. W przeciwieństwie do koncepcji przyjętej w art. 33 cytowanej ustawy – zakładającej, że stroną umowy spółki jawnej może być tylko prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą – możliwe jest zawiązanie przez komandytariusza kontraktu spółki komandytowej zarówno z osobami fizycznymi, prawnymi, jak również jednostkami organizacyjnymi niebędącymi osobami prawnymi, ale posiadającymi zdolność prawną, prowadzącymi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową (występujących w roli komplementariusza). Działalnością gospodarczą zaś – według art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r.– o swobodzie działalności gospodarczej – jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Pod pojęciem „przedsiębiorstwa" kryje się natomiast zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje on w szczególności: nazwę, własność ruchomości bądź nieruchomości – w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów ich najmu i dzierżawy oraz do korzystania z nich na podstawie innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje, zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, a nadto księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie jest to katalog zamknięty, o czym świadczy sformułowanie „w szczególności".
Komandytariusz, który zawiera umowę spółki z osobą prowadzącą przedsiębiorstwo we własnym imieniu i na własny rachunek (jako komplementariuszem), odpowiada również za zobowiązania związane z jego prowadzeniem, a istniejące w chwili wpisu spółki do KRS. Dotyczy to tylko sytuacji, kiedy w/w przedsiębiorstwo stanowi wkład komplementariusza do spółki (nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55
4
k.c.). Omawiane zaległości mogą powstać zarówno przed, jak i po zawarciu kontraktu spółki. Warunek, że muszą być one aktualne w dacie wpisu spółki do rejestru, a ponadto być związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa >patrz przykład 1. Z owego zakresu odpowiedzialności wyłączone są zatem wszelkie prywatne zaległości prowadzącego przedsiębiorstwo >patrz przykład 2.
Przykład 1
Pan Fabian (komandytariusz) zawarł umowę spółki komandytowej z panią Roksaną, która wniosła do niej tytułem wkładu własny salon kosmetyczny. Pani Roksana w dacie zawiązania kontraktu nie poinformowała jednak komandytariusza, że posiada zadłużenie za niezapłacony asortyment (łóżko do solarium i urządzenie do mikrodermabrazji) w łącznej kwocie 50 tys. zł. Zaległość ta nie została uregulowana do dnia zarejestrowania spółki komandytowej. Z uwagi na to, pan Fabian także ponosi odpowiedzialność za uiszczenie podanej sumy. Dług ma bowiem związek z prowadzeniem przedsiębiorstwa i istniał w dniu wpisu spółki do rejestru;
