Właściciele udziałów lub akcji w spółce kapitałowej mogą zapewnić jej, oprócz wpłat takich jak wkłady i pożyczki, dodatkowe źródło finansowania w formie dopłat do kapitału. Dopłaty mogą być wnoszone w związku z czasowymi trudnościami finansowymi spółki, potrzebą jej dokapitalizowania lub koniecznością poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych (por. wyrok WSA w Szczecinie z 2 lipca 2015 r., I SA/Sz 483/15). Możliwość wnoszenia dopłat w spółce z o.o. została szczegółowo unormowana w art. 177–179 k.s.h. Dopłaty są również dopuszczalne w spółce akcyjnej, ale regulacje w tej materii (art. 396 § 3 k.s.h.) nie są już tak precyzyjne.
Uwaga! Pojęcie dopłat, jakim posługują się ww. przepisy, należy odróżnić od dopłat gotówkowych uiszczanych przy połączeniu lub podziale spółek (art. 492 § 2 i art. 529 § 3 k.s.h.). Celem dopłat występujących w tych procesach transformacyjnych są rozliczenia między wspólnikami a spółkami polegające na wyrównaniu różnicy wartości nominalnej posiadanych przez wspólników dotychczasowych udziałów (akcji) oraz wartości przyznawanych im udziałów (akcji) w spółce przejmującej lub nowo zawiązanej. Są one zatem możliwe, gdy parytet wymiany udziałów (akcji) wykazuje różnice wartościowe.
Konieczne zapisy w umowie
Dopłaty do kapitału w spółce z o.o. są możliwe jedynie wówczas, gdy przewiduje je umowa. Jeżeli umowa spółki nie zakłada takiej możliwości, a wspólnicy wyrażą chęć wniesienia dopłat, to najpierw powinni zmienić umowę, a dopiero potem wpłacać środki przeznaczone na dopłaty. Zmiana umowy spółki wymaga uchwały wspólników zaprotokołowanej przez notariusza i wpisu do KRS (art. 255 § 1 i 3 k.s.h.). Uchwała zgromadzenia wspólników zmieniająca umowę spółki, dotycząca możliwości nakładania dopłat wymaga zgody wszystkich wspólników, jako że zwiększa ich świadczenia (art. 246 § 3 k.s.h.) (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 23 sierpnia 2013 r., I ACa 348/13).
Wysokość i terminy dopłat oznaczane są w miarę potrzeby uchwałą wspólników. Dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez wspólników równomiernie w stosunku do ich udziałów. Wspólnik, który dysponuje większą liczbą udziałów, będzie więc w większym stopniu obciążony obowiązkiem dopłat. Powinny być one określane w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału.
Przykład
Wartość dopłaty powinna być stosunkowa, czyli określać relacje między udziałem a dopłatą. Możliwe są zatem określenia odnoszące się do wielokrotności wartości udziału (np. dwukrotnej jego wartości) lub określonej części udziału (np. 1/2 wartości udziału). Nie można natomiast zastosować obowiązku dopłat w drodze określenia konkretnej kwoty, choćby w konsekwencji dała się ona odnieść do udziału. Zastosowana wartość iloczynowa, ilorazowa lub procentowa powinna dać się odnieść do udziałów wspólników, tak aby osiągnąć pewną relację w stosunku do wszystkich wspólników.