- składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Jest kompletna i zdatna do używania
Skoro zatem w przedstawionym stanie faktycznym część budynku została, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, oddana do użytkowania, to została ona uznana formalnie za kompletną i zdatną do użytkowania, co oznacza, że zostały spełnione określone w ustawie o CIT przesłanki zawarte w definicji środka trwałego. Spółka może więc zaliczyć do środków trwałych oddaną do używania część budynku, która jest objęta stosownym pozwoleniem o użytkowaniu budynku.
Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów i interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 6 października 2015 r., IBPB-1-1/4510-11/15/DW; wyrok NSA z 5 marca 2014 r., II FSK 1711/13).
Gdy może być bezpiecznie wykorzystywany
Jak słusznie wskazał NSA w wyroku z 23 kwietnia 2015 r. (II FSK 541/13) brak jest podstaw do zakwestionowania zdatności do użytkowania i kompletności środka trwałego w sytuacji, gdy właściwe organy administracji architektoniczno-budowlanej wydają pozwolenie na użytkowanie części obiektu przed zakończeniem budowy. Pozwolenie takie nie będzie wydane, jeżeli obiekt, z uwagi na zakres robót budowlanych pozostających do wykonania, nie będzie mógł być bezpiecznie wykorzystywany przez inwestora do celu, jakiemu ma służyć. Gdy budynek, stanowiący jedną całość funkcjonalną, składa się z kilku części, możliwe jest użytkowanie tylko części budynku, po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie dla każdej z nich. Wydane pozwolenie na użytkowanie pozwala zatem na określenie tej części budynku, która może – z uwagi na spełnienie wymagań konstrukcyjnych – być użytkowana. Nie ma również podstaw do twierdzenia, że możliwość uznania za środek trwały budynku, którego budowa nie została zakończona, wymaga wydzielenia części użytkowanej jako odrębnego przedmiotu własności.
Oznacza to, że ta część budynku, która została uznana za środek trwały, może być przez przedsiębiorcę amortyzowana.
Autor jest doradcą podatkowym
