Zgodnie z przepisami prawa handlowego, spółka komandytowa jest jedną z form prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Uczestnictwo w spółce komandytowej nie uniemożliwia jednak wspólnikowi będącemu komandytariuszem tej spółki, prowadzenia odrębnej działalności gospodarczej na własny rachunek. Może zatem dojść do sytuacji, w której spółka będzie nabywała od swojego wspólnika jakieś towary lub usługi. Poniesione w ten sposób przez spółkę koszty będą stanowiły koszty uzyskania przychodów wszystkich wspólników, nie wyłączając wspólnika, z którym zawierana jest transakcja - w wysokości odpowiadającej jego prawom do udziału w zysku. Reguła ta odnosi się zarówno do sytuacji, w której wspólnikiem – kontrahentem jest osoba fizyczna, jak i prawna.
Czytaj także: Umowa ze wspólnikiem daje koszty uzyskania przychodów
Skutki braku osobowości prawnej
Oceniając skutki podatkowe transakcji zawartej przez spółkę z jej komandytariuszem, należy w pierwszej kolejności wskazać, że spółka komandytowa nie jest osobą prawną, ma natomiast zdolność prawną. Tym samym, może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania niezależnie od swoich wspólników. Brak osobowości prawnej powoduje jednak, że spółka komandytowa nie może zostać opodatkowana podatkiem dochodowym. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki osobowej, podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy, których dochody z udziału w spółce podlegają opodatkowaniu z uwzględnieniem odpowiedniej proporcji. Jak bowiem wynika z art. 7 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
Co mówią przepisy
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Łączy się je (z zastrzeżeniem art. 8 ust. 1a ww. ustawy) z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT).
