We wniosku o interpretację została podniesiona interesująca kwestia usługi polegającej na nieczynieniu bądź też tolerowaniu, znoszeniu określonych stanów rzeczy. Jest to zagadnienie rzadko podnoszone na gruncie ustawy o CIT, mające jednak niebagatelny wpływ na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Uznanie otrzymanego świadczenia za związane z wykonywaniem usługi, skutkuje bowiem koniecznością opodatkowania VAT. Jest to istotne, ponieważ zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji uznaje się za świadczenie usługi.
Z reguły, na gruncie VAT, podatnicy starają się przekonać organy podatkowe do klasyfikacji płatności jako niezwiązanej ze świadczeniem usług, a w konsekwencji, niepodlegającej opodatkowaniem tym podatkiem. Co więcej, przenosząc taką klasyfikację na grunt ustawy o CIT należałoby uznać otrzymane świadczenie za mające charakter odszkodowawczy, w wyniku czego, zgodnie z zasadą kasową, jako moment rozpoznania przychodu należy uznać dopiero dzień, w którym fizycznie nastąpiła płatność. Gdyby jednak uznać takie stanowisko za nieprawidłowe, należałoby zastosować bardziej restrykcyjną zasadę memoriałową, nakazującą rozpoznanie przychodu już w momencie, kiedy staje się on należny.
Kwestia klasyfikacji płatności wysuwa się na pierwszy plan również w analizowanej interpretacji. Przede wszystkim, należy zauważyć że wnioskodawca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podniósł również (a może głównie) kwestie dotyczące VAT. Pytania te zostały rozpatrzone w interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 8 grudnia 2015 r. (IPPP1/4512-1169/15-2/MP).
Wygląda na to, że wnioskodawca, formułując pytania, nie miał na celu osiągnięcia korzyści podatkowych, a jedynie zabezpieczenie prawidłowości przyjętej metodologii na wypadek ewentualnych przyszłych kontroli podatkowych. Wskazuje na to fakt, iż sam wnioskodawca zakwalifikował płatności jako wynikające z usług świadczonych w ramach działalności gospodarczej.
Przywołana wcześniej interpretacja dotycząca klasyfikacji na gruncie VAT potwierdziła stanowisko wnioskodawcy (organ odstąpił od uzasadnienia). Wobec tego, zaskakujące jest, że w analizowanej interpretacji wnioskodawca otrzymał odpowiedź negatywną, ponieważ klasyfikacja w VAT i w CIT wydaje się w przedstawionej sytuacji ściśle powiązana.
Jednakże analizując sprawę w oderwaniu od pytań dotyczących VAT, należy uznać stanowisko organu przedstawione w interpretacji za logiczne i prawidłowe. Wypłata ryczałtowej kwoty pieniężnej w celu pokrycia następstw zakłóceń gospodarczych związanych z przeniesieniem działalności wnioskodawcy nie może być uznana za świadczenie usług, gdyż w zamian za to wynagrodzenie kontrahent wnioskodawcy nie otrzymuje ekwiwalentnego świadczenia. Musi być więc ona uznana za rekompensatę za szkodę, co prowadzi do uznania, że w kwestii rozpoznania momentu uzyskania przychodu należy zastosować metodę kasową wynikającą z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT.
