Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uwzględnił skargę spółki, która spierała się z fiskusem o koszty podatkowe. Sąd wytknął urzędnikom, że ich rolą nie jest ingerowanie w to, jak podatnicy prowadzą interesy.
Czytaj także: CIT: przepisy o usługach między powiązanymi firmami zablokowały 6,7 mld zł
Sprawa dotyczyła rozliczenia CIT za 2015 r. Zdaniem fiskusa spółka zawyżyła koszty podatkowe związane ze zmianami własnościowymi i restrukturyzacją. Urzędnicy uznali, że koszty wynikające z rozliczenia uczestnictwa spółki w innej firmie jako komandytariusza nie spełniają warunku ich poniesienia w celu uzyskania bądź zabezpieczenia źródła przychodów. Co więcej, w ich ocenie przystąpienie spółki jako komandytariusza do innej spółki było nieracjonalne ekonomicznie. Decyzja ta nie została podjęta autonomicznie, na podstawie racjonalnie uzasadnionych przesłanek ekonomicznych wskazujących na realizację celu, dla którego spółka została zawiązana.
Podatniczka tłumaczyła, że jej decyzje nie były nieracjonalne, a fiskus nie ma uprawnienia do uznania, że czynności podatnika nie miały wystarczającego uzasadnienia ekonomicznego.
Bydgoski WSA przyznał rację skarżącej. Odnosząc się do definicji kosztów podatkowych, WSA zauważył, że poszczególne wydatki mają być nastawione na określony cel, tj. przychód. Mogą go realizować w sposób bardziej lub mniej intensywny. Ustawodawca nie posługuje się jednak słowem „skutek". Ocena celowości wydatku, czyli jego zdolności do wytworzenia przychodu jest pewną prognozą. Jak zauważył sąd, decyzje ekonomiczne są podejmowane w warunkach niepewności i ryzyka. Nie sposób zatem wymagać od podatnika pełnej skuteczności działania.
