Spółki osobowe: zasady uczestniczenia wspólników w zyskach i stratach

Wspólnicy mogą postanowić, że udział w zyskach nie będzie odpowiadał uczestnictwu w stratach albo też stopień udziału w zyskach czy stratach uzależniony będzie od wartości wnoszonych wkładów.

Publikacja: 04.09.2015 05:50

Spółki osobowe: zasady uczestniczenia wspólników w zyskach i stratach

Foto: Fotorzepa, Andrzej Bogacz

Spółką osobową – zgodnie z definicją zawartą w art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h. – są spółki: jawna, partnerska, komandytowa oraz komandytowo-akcyjna.

1. SPÓŁKA JAWNA

Jeżeli umowa konkretnej spółki jawnej nie stanowi inaczej, z końcem każdego roku obrotowego, który zazwyczaj pokrywa się z rokiem kalendarzowym, jej uczestnik może domagać się podziału i wypłaty całości lub części zysku. Regułą jest równa partycypacja w zyskach (czyli zwiększeniu w przyjętym okresie sprawozdawczym kapitału własnego spółki lub zmniejszeniu jego niedoboru w inny sposób niż na skutek wniesienia środków przez wspólników) i stratach (czyli zmniejszeniu w przyjętym okresie sprawozdawczym kapitału własnego spółki lub zwiększeniu jego niedoboru w inny sposób niż poprzez wycofanie środków przez wspólników), bez względu na rodzaj i wartość wkładu >patrz przykład 1. Umowa podmiotu może jednak wprowadzać odmienne zasady. Wspólnicy mogą bowiem postanowić, że udział w zyskach nie będzie odpowiadał uczestnictwu w stratach albo też stopień udziału w zyskach czy stratach uzależniony będzie od wartości wnoszonych wkładów >patrz przykład 2.

Przykład 1

W skład sp.j. wchodzi dwóch wspólników. Podmiot ten dobrze prosperuje. Panie: Bianka i Dagmara (tj. wspólnicy) przewidują, że spółka na koniec 2015 r. osiągnie zysk w wysokości 80 tys. zł. W związku z tym, każdy z uczestników spółki z końcem 2015 r. (jeżeli umowa tej spółki nie zawiera odmiennych regulacji w tym zakresie) będzie mógł domagać się podziału tej kwoty i wypłaty należnej części. Z uwagi zaś na to, że umowa tej sp.j. stanowi, iż podział zysku następuje po połowie, paniom Biance i Dagmarze będzie przysługiwać po 40 tys. zł.

Przykład 2

Umowa sp.j. zawiera zapis, że udział pani Malwiny w zysku spółki wynosi 40 proc., a w stratach – 25 proc. Postanowienie takie jest prawidłowe.

W sytuacji, w której powstaną wątpliwości co do obszaru uczestnictwa wspólnika w stratach, należy odnieść się do dyrektywy wskazanej w art. 51 § 2 k.s.h., zgodnie z którą – w takim przypadku – zastosowanie znajdzie, określony w umowie, stopień uczestnictwa w zyskach >patrz przykład 3. Jeżeli umowa podmiotu go nie precyzuje, obowiązuje wówczas ogólna zasada równego udziału w zyskach i stratach spółki (art. 51 § 1 k.s.h.) >patrz przykład 4.

Przykład 3

Umowa sp.j. zawiera zapis, że udział pani Eryki w zysku spółki wynosi 20 proc., nie zawiera natomiast regulacji odnoszących się do jej uczestnictwa w stratach. Z tych względów, stopień jej partycypacji w stratach będzie wynosił 20 proc.

Przykład 4

Umowa sp.j. nie zawiera postanowienia odnoszącego się do udziału wspólników w zyskach. W takiej sytuacji, osoby wchodzące w jej skład, będą uczestniczyć w stratach w równym stopniu co w zysku.

Umowa spółki może zwolnić wspólnika od partycypacji w stratach. Jednak w świetle wyroku Sądu Najwyższego z 23 kwietnia 2009 r., IV CSK 558/08 – nie modyfikuje to jego odpowiedzialności (za zobowiązania podmiotu) na podstawie art. 22 § 2 k.s.h. >patrz przykład 5. Udział w stratach będzie wtedy obciążał w większym stopniu pozostałe osoby stanowiące skład podmiotu. Umowa spółki zaś może być w tym zakresie zmieniona również zwykłą większością głosów. Przy czym, wspólnik opowiadający się przeciwko zmianom przewidującym zwolnienie od partycypacji w stratach, a który następnie nie został z niej zwolniony, może bronić się zarzutem naruszenia swobody kontraktowania. Nie można natomiast uwolnić od uczestnictwa w stratach wszystkich wspólników.

Przykład 5

Spółka jawna składa się z trzech wspólników – pań: Dominiki, Agnieszki i Kingi. Umowa spółki stanowi, że ta pierwsza wyłączona jest od udziału w stratach. Zapis ten jest prawidłowy. Jednak zwolnienie pani Dominiki od uczestnictwa w stratach nie wywołuje żadnego skutku prawnego wobec kontrahentów spółki, którzy w razie zaistnienia zadłużenia będą mogli dochodzić również od niej zapłaty należności.

Sąd Najwyższy w wyroku z 23 października 2008 r., V CSK 172/08 wyraził stanowisko, iż „wspólnik spółki jawnej może dochodzić wypłaty udziału w zysku (art. 52 § 1 k.s.h.) tylko wobec spółki, a po otwarciu jej likwidacji przysługuje mu tylko roszczenie, o którym mowa w art. 82 § 2 zdanie trzecie k.s.h. (o wypłatę nadwyżki, którą dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą oni w zysku), co nie wyklucza roszczenia odszkodowawczego wobec innych wspólników za szkodę poniesioną w związku z niewypłaceniem w terminie udziału w zysku".

„W spółce jawnej, w odróżnieniu od spółek kapitałowych (art. 191 § 1 oraz art. 347 § 1 k.s.h.), do wypłaty zysku nie jest niezbędne podjęcie przez wspólników uchwały o przeznaczeniu zysku do wypłaty. Zysk określany jako nadwyżka majątku spółki ponad wartość wkładów wspólników ma charakter obiektywny. Powstaje i istnieje niezależnie od tego, czy wspólnicy podejmą uchwałę o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za ostatni rok obrotowy. W spółkach sporządzających sprawozdanie finansowe zysk wynika z bilansu spółki. Roszczenie wspólnika o wypłatę zysku w takiej spółce staje się wymagalne z upływem czasu wyznaczonego w ustawie o rachunkowości do sporządzenia i zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy" (z wyroku Sądu Najwyższego z 3 lipca 2008 r., IV CSK 101/08).

Z kolei w orzeczeniu z 5 marca 2009 r., III CSK 290/08 Sąd Najwyższy podniósł, że „w razie nieosiągnięcia zysku wspólnik, który za zgodą wszystkich pozostałych wspólników pobrał kwotowe zaliczki na poczet udziału w zysku, nie ma obowiązku zwracać do kasy spółki jakiejkolwiek kwoty tytułem rozliczenia tej zaliczki. Rozliczenie zaliczki następuje w kolejnym okresie obrachunkowym, w którym spółka osiągnie zysk".Gdy wskutek, poniesionej przez spółkę, straty zmniejszył się udział kapitałowy wspólnika, zysk – w pierwszej kolejności – przeznacza się na uzupełnienie tego udziału >patrz przykład 6.

Przykład 6

Pani Aleksandra wniosła do sp.j. – tytułem wkładu – kwotę 15 tys. zł. W 2014 r. spółka poniosła stratę. W jej wyniku udział kapitałowy pani Aleksandry został uszczuplony o 3 tys. zł. Według przewidywań wspólników, sp.j. w 2015 r., odnotuje zysk w wysokości 40 tys. zł. Umowa tej spółki – składającej się z czterech wspólników – zawiera zapis, że podział zysku między jej uczestników odbywa się w częściach równych. W tej sytuacji, z należnej pani Aleksandrze sumy 10 tys. zł z ewentualnego zysku, 3 tys. zł będzie przeznaczone na uzupełnienie jej udziału kapitałowego do – wniesionej kwoty – 15 tys. zł.

Wspólnik, niezależnie od zysku, może – z końcem każdego roku obrotowego (chyba że umowa danej sp.j. wskazuje inny termin) – żądać wypłaty odsetek od jego udziału kapitałowego – tj. od wartości wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki. Może być tak, że zostaną wypłacone tylko odsetki, a zysk – nie >patrz przykład 7.

Wspólnikowi przysługuje prawo do domagania się ich wypłaty nawet wówczas, gdy spółka zanotowała stratę, a te wypłacone – będą wtedy stanowić koszt spółki >patrz przykład 8. Odsetki należne nie powiększają udziału kapitałowego uczestnika spółki. Wysokość odsetek może być ustalona na innym poziomie niż – wskazany w art. 53 k.s.h. – próg 5 proc. >patrz przykład 9. Cytowany przepis ma bowiem charakter względnie obowiązujący, co oznacza, że umowa podmiotu może odmiennie regulować poziom odsetek, jak również w ogóle wyłączać prawo wspólnika do żądania ich wypłaty >patrz przykład 10. Jeżeli jednak straty spółki spowodują, że udział kapitałowy wspólnika wyniesie zero albo wręcz wykaże wartość ujemną, odsetki nie będą się należały, ponieważ przysługują one od wartości udziału kapitałowego.

Przykład 7

Sp.j. na koniec 2015 r. najprawdopodobniej odnotuje zysk. Jeden z jej wspólników – pani Olga – zamierza zgłosić na koniec roku pozostałym wspólnikom żądanie wypłaty jedynie 5 proc. (bo umowa tej sp.j. nie stanowi inaczej) odsetek od udziału kapitałowego. Nie będzie domagać się podziału i wypłaty dywidendy (udziału w zysku). Postępowanie pani Olgi jest prawidłowe.

Przykład 8

Wszystko wskazuje na to, że sp.j. na koniec 2015 r. poniesie stratę. Jeden ze wspólników – pani Kamila poinformowała, że na koniec roku zgłosi żądanie wypłaty należnych jej odsetek od udziału kapitałowego. Pozostali uczestnicy spółki, tj. panie Karolina i Oliwia, stwierdzili jednak, że odmówią wypłaty, powołując się na to, że sp.j. nie wypracowała w 2015 r. zysku. Umowa nie wyklucza prawa wspólników do żądania wypłaty odsetek ani nie reguluje ich wysokości. Stanowisko pań Karoliny i Oliwii nie jest zatem właściwe. Każdemu wspólnikowi przysługuje bowiem prawo do domagania się wypłaty odsetek nawet wówczas, gdy spółka poniosła stratę. Pani Kamili trzeba więc będzie wypłacić 5 proc. odsetek od wartości rzeczywiście wniesionego przez nią wkładu.

Przykład 9

Umowa sp.j. nie zawiera postanowienia odnośnie do wysokości odsetek, których wypłaty mogą domagać się wspólnicy na koniec każdego roku obrotowego od ich udziałów kapitałowych. Jeden z uczestników podmiotu – pan Seweryn zamierza zażądać 31 grudnia 2015 r., wypłaty przysługujących mu odsetek. W tej sytuacji panu Sewerynowi powinno zostać wypłacone 5 proc. odsetek od wartości rzeczywiście wniesionego przez niego wkładu.

Przykład 10

Umowa sp.j. zawiera zapis, w świetle którego każdy wspólnik ma prawo domagać się – z końcem każdego roku obrotowego – 3 proc. odsetek od wartości ich udziałów kapitałowych. Postanowienie to jest prawidłowe.

Uwaga! Wspólnicy mogą domagać się podziału i wypłaty zysku z końcem każdego roku obrotowego. Istnieje jednak ewentualność wprowadzenia w kontrakcie podmiotu klauzuli, zgodnie z którą możliwe będą zaliczkowe wypłaty w trakcie trwania danego roku obrotowego.

2. SPÓŁKA PARTNERSKA I SPÓŁKA KOMANDYTOWA

W spółce partnerskiej jest odpowiednio jak w spółce jawnej.

W świetle art. 123 § 1 k.s.h. komandytariusz uczestniczy w zysku spółki komandytowej proporcjonalnie do rzeczywiście wniesionego przez niego wkładu >patrz przykład 11.

Przykład 11

Pani Manuela (komandytariusz) faktycznie wniosła do spółki – tytułem wkładu – kwotę 10 tys. zł, komplementariusze zaś, tj. panie Nadia i Laura, sumy w wysokości odpowiednio: 20 tys. zł i 30 tys. zł. Na koniec 2014 r. spółka wypracowała zysk na poziomie 100 tys. zł. Kwota 10 tys. zł stanowi zatem 17 proc. wszystkich wkładów, stąd pani Manueli – tytułem wypłaty części zysku – należy się po zaokrągleniu 17 tys. zł (17 proc. ze 100 tys. zł).

Z tego jednoznacznie zatem wynika, że im większy jest omawiany wkład, tym większy jest zakres udziału komandytariusza w profitach. Cytowany przepis ma jednak wyłącznie dyspozytywny charakter, co oznacza, że umowa podmiotu może odmiennie regulować tę kwestię >patrz przykład 12. W pierwszej kolejności ustala się wartość wkładów rzeczywiście wniesionych przez komandytariusza w stosunku do wszystkich wkładów. Uzyskana w ten sposób proporcja pozwala na ustalenie, jaka część profitów przypada temu uczestnikowi podmiotu. Przy czym, jeżeli kontrakt spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający temu wspólnikowi za dany rok obrotowy przeznacza się w pierwszej kolejności na wyrównanie jego wkładów rzeczywiście wniesionych do podmiotu w stosunku do wartości tych umówionych >patrz przykład 13.

Przykład 12

Zgodnie z umową spółki komandytowej komandytariusz uczestniczy w 20 proc. osiągniętego przez nią w danym roku obrotowym zysku. Jeżeli zatem podmiot wypracował w 2014 r. zysk w wysokości 30 tys. zł, to pani Donata (komandytariusz) może domagać się wypłaty 6 tys. zł (20 proc. z 30 tys. zł). W opisanym przypadku wyłączona jest więc zasada ustalania partycypacji komandytariusza w zysku spółki proporcjonalnie do rzeczywiście wniesionego przez niego wkładu. Taka sytuacja jest dopuszczalna.

Przykład 13

Pani Izabela (komandytariusz) rzeczywiście wniosła do spółki – tytułem wkładu – 3 tys. zł, w umowie podmiotu natomiast zadeklarowała wkład w wysokości 7 tys. zł. W umowie spółki znalazło się nadto postanowienie, w świetle którego każdy komandytariusz zobowiązany jest przeznaczać jedną trzecią z przysługującej mu części zysku osiągniętego przez spółkę w danym roku obrotowym w celu uzupełnienia deklarowanego wkładu. Do wypłaty po wyliczeniu zysku wypracowanego przez spółkę w 2014 r. przeznaczono dla pani Izabeli 9 tys. zł. Zgodnie zatem z przytoczonym zapisem na poczet deklarowanego wkładu pani Izabeli należy przeznaczyć 3 tys. zł (wtedy jej wkład rzeczywisty będzie wynosił 6 tys. zł), sumą 6 tys. zaś może swobodnie dysponować. Gdyby umowa podmiotu nie stanowiła inaczej, wówczas 4 tys. zł z 9 tys. zł zostałoby przeznaczone na wyrównanie brakującej wartości wkładu umówionego komandytariuszki, a reszta, tj. 5 tys zł, stanowiłaby część jej zysku.

Co do prawa do żądania odsetek od rzeczywistej wartości wkładu – patrz uwagi jak przy sp.j.

Odmiennie natomiast w relacji do uczestnictwa w zyskach ustawodawca unormował zasady partycypacji komandytariusza w stratach. Pod pojęciem „straty" należy rozumieć sytuację, w której na koniec roku obrotowego (najczęściej kalendarzowego) „...wartość aktywów majątkowych łącznie ze środkami pieniężnymi po potrąceniu wszelkich wymagalnych zobowiązań i obciążeń prywatno- i publicznoprawnych jest niższa od wartości wnoszonych do spółki wkładów... Przy obliczaniu straty pomija się wkłady polegające na świadczeniu pracy i usług". Jeżeli umowa podmiotu albo uchwała wspólników nie zawiera innych zapisów, udział komandytariusza w stracie należy odnieść do wysokości umówionego wkładu > patrz przykład 14. Zgodnie więc z art. 123 § 3 k.s.h. wspólnik ten uczestniczy w stracie jedynie do poziomu umówionego wkładu tylko wówczas, gdy zachodzą wątpliwości co do zakreślonego w kontrakcie albo uchwale spectrum jego partycypacji w stratach. Umowa spółki może również przewidywać zwolnienie komandytariusza od udziału w stratach, co nie wpływa jednak na zakres jego odpowiedzialności wobec osób trzecich za zobowiązania podmiotu, ponieważ to zwolnienie ma znaczenie jedynie w stosunkach wewnętrznych i wpływa na ewentualne roszczenia regresowe pomiędzy wspólnikami >patrz przykład 15.

Przykład 14

W umowie spółki komandytowej jest zapis, zgodnie z którym pani Leokadia (komandytariusz) uczestniczy w stracie do kwoty 1 tys. zł. Jej rzeczywisty wkład zaś wynosi 4 tys. zł, a deklarowany 10 tys. zł. W tej sytuacji zatem, pani Leokadia będzie partycypowała w stratach jedynie do kwoty 1 tys. zł. Gdyby nie było ww. postanowienia kontraktowego, pani Leokadia brałaby udział w stratach do kwoty 10 tys. zł, bo tyle wynosi wkład umówiony. Nie ma znaczenia, że wkład rzeczywisty jest niższy.

Przykład 15

Umowa spółki komandytowej, w której komandytariuszem jest pani Kornelia, stanowi, że komandytariusz wyłączony jest od udziału w stratach. Zapis ten jest prawidłowy. Jednak zwolnienie pani Kornelii od uczestnictwa w stratach nie wywołuje żadnego skutku prawnego wobec kontrahentów spółki, którzy w razie zaistnienia zadłużenia będą mogli dochodzić również od niej zapłaty należności. Jej odpowiedzialność za zobowiązania spółki będzie jednak co do zasady limitowana wysokością sumy komandytowej.

Komplementariusze zaś partycypują w zyskach i stratach s.k.a. odpowiednio jak w spółce jawnej.

3. SPÓŁKA KOMANDYTOWO- -AKCYJNA

Zysk spółki komandytowo-akcyjnej dzieli się pomiędzy wspólników, jeżeli w danym roku obrotowym w ogóle został on wypracowany, a nadto, gdy walne zgromadzenie podjęło uchwały o jego przeznaczeniu na wypłaty uczestnikom ww. podmiotu. Uchwała ws. podziału profitów w części przypadającej komplemenatriuszom wymaga pod rygorem nieważności zgody większości komplementariuszy, akcjonariuszom zaś (odrębna uchwała) – aprobaty wszystkich komplementariuszy (pod takim samym rygorem).

W świetle art. 147 § 1 k.s.h., jeżeli statut spółki komandytowo-akcyjnej nie zawiera odmiennych regulacji, komplementariusz oraz akcjonariusz partycypują w dochodach danego podmiotu proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki >patrz przykład 16. Omawiany udział w zysku został zatem uzależniony od wkładów rzeczywiście wniesionych do spółki, a nie umówionych. Cytowany przepis ma jednak charakter dyspozytywny, co oznacza, że w statucie podmiotu dopuszczalne jest odmienne unormowanie tejże zasady uczestnictwa w zyskach, np. w odniesieniu do udziału w stratach, albo ich procentowe czy ułamkowe określenie >patrz przykład 17.

Przykład 16

Pani Mirona (komplementariusz) faktycznie wniosła do spółki tytułem wkładu kwotę 20 tys. zł. Statut nie zawiera żadnych zapisów dotyczących partycypacji komplementariuszy i akcjonariuszy w profitach s.k.a. Na koniec 2014 r. spółka wypracowała zysk na poziomie 200 tys. zł. Kwota 20 tys. zł stanowi zatem 10 proc. wszystkich wkładów, stąd pani Mironie tytułem wypłaty części profitów należy się 20 tys. zł (10 proc. z 200 tys. zł).

Przykład 17

Sytuacja jak w przykładzie 16, przy czym udział w zysku pani Mirony określono w statucie na poziomie 50 proc. Jej udział w zysku s.k.a. z 2014 r. wynosi więc 100 tys. zł.

Zysk brutto oznacza sytuację, w której wszystkie wartości majątkowe posiadane przez spółkę przewyższają sumę jej zobowiązań oraz kapitałów: zakładowego i innych funduszy, czyli zwiększenie w przyjętym okresie sprawozdawczym kapitału własnego lub zmniejszenie niedoboru w inny sposób niż przez wniesienie środków przez wspólników. Czysty zysk obliczany jest przez odjęcie od zysku brutto wymagalnych zobowiązań publiczno- i prywatnoprawnych.

Gdy komplementariusz ma prawo prowadzenia spraw spółki i jej reprezentacji oraz pobiera wynagrodzenie za te czynności, jego udział w profitach zmniejsza się o (ustaloną w statucie) wartość odpowiadającą jego wkładowi w postaci pracy, pod warunkiem że statut nie stanowi inaczej >patrz przykład nr 18 i 19. Komplementariusz może więc otrzymać zarówno wynagrodzenie za prowadzenie spraw podmiotu, jak i zysk w części odpowiadającej jego wkładowi do spółki polegającej na świadczeniu pracy.

Przykład 18

Sytuacja jak w przykładzie 16 z tą różnicą, że wkładem pani Mirony do spółki jest świadczenie pracy o wartości 3 tys. zł. Pani Mirona otrzymuje także wynagrodzenie za prowadzenie spraw i reprezentację s.k.a. Statut nie reguluje tej kwestii odmiennie, dlatego też udział pani Mirony w zysku spółki za 2014 r. w kwocie 20 tys. zł należy pomniejszyć o 3 tys. zł z tytułu wartości jej wkładu w postaci świadczenia pracy. W konsekwencji, do wypłaty na jej rzecz jest 17 tys. zł udziału w profitach podmiotu.

Przykład 19

Sytuacja jak w przykładzie 18, przy czym statut s.k.a. stanowi, że pani Mirona otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw podmiotu w wysokości, obowiązującego w dacie wypłaty, minimalnego uposażenia za pracę brutto. Jej wkład do spółki polegający na świadczeniu pracy wynosi zaś 6 tys. zł. Uczestnictwo w zysku s.k.a. ww. ustalono natomiast na poziomie 5 proc. Pani Mirona otrzyma zatem 10 tys. zł z tytułu udziału w profitach podmiotu osiągniętego w 2014 r. (bo 5 proc. ze 100 tys. zł), jak również wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki w wysokości, obowiązującego w dacie wypłaty, minimalnego uposażenia za pracę brutto.

Autorka jest adwokatem

Podstawa prawna: art. 4 § 1 pkt 1, art. 9, 37 § 1, art. 50 § 1, art. 51-53, a nadto art. 50 § 1, art. 51-53 w zw. z art. 89, a nadto art. 50 § 1, 51 § 3 – art. 53 w zw. z art. 103, a nadto art. 123, 146 § 2 pkt 2 i § 3 pkt 1 oraz art. 147 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. DzU z 2015 r. poz. 4).

Spółką osobową – zgodnie z definicją zawartą w art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h. – są spółki: jawna, partnerska, komandytowa oraz komandytowo-akcyjna.

1. SPÓŁKA JAWNA

Pozostało 99% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Podatki
Nierealna darowizna nie uwolni od drakońskiego podatku. Jest wyrok NSA
Samorząd
Lekcje religii po nowemu. Projekt MEiN pozwoli zaoszczędzić na katechetach
Prawnicy
Bodnar: polecenie w sprawie 144 prokuratorów nie zostało wykonane
Cudzoziemcy
Rząd wprowadza nowe obowiązki dla uchodźców z Ukrainy
Konsumenci
Jest pierwszy wyrok ws. frankowiczów po głośnej uchwale Sądu Najwyższego
Materiał Promocyjny
Dzięki akcesji PKB Polski się podwoił