30 czerwca dla wielu jednostek – tych, których rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym – był ostatecznym terminem na zatwierdzenie rocznego sprawozdania finansowego za 2017 r. Jednak dla niektórych jednostek gospodarczych ta data oznacza, że będą musiały przygotować sprawozdanie finansowe za pierwsze półrocze 2018 r. Dla wielu z nich nie wynika to wprost z przepisów prawa bilansowego i nie jest obligatoryjne. Często obowiązek ten wynika z wewnętrznych regulacji w danej jednostce gospodarczej – na przykład w sytuacji, gdy jest ona częścią grupy kapitałowej, posiada zewnętrznego inwestora czy jest zobligowana do dostarczania okresowych informacji dla zarządu czy rady nadzorczej.
Czytaj także: Sporządzenie sprawozdania nie oznacza końca pracy nad nim
Rok do roku
Jak w takim śródrocznym sprawozdaniu finansowym zaprezentować dane porównawcze? Służby finansowo-księgowe nie mają zwykle wątpliwości przy sporządzaniu rocznych sprawozdań finansowych – intuicyjnie porównują rok obrotowy, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, z rokiem poprzednim. Ustawa o rachunkowości (dalej: uor) nakazuje stosować zasady rachunkowości dotyczące m.in. grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych w sposób ciągły – tak, aby wynikające z nich informacje za kolejne lata obrotowe były porównywalne. Należy pamiętać, że sprawozdanie finansowe to dokument, który umożliwia jego użytkownikom ocenę sytuacji majątkowej i finansowej danej firmy, a analiza ekonomiczno-finansowa często obejmuje więcej niż jeden rok obrotowy. Prezentacja danych porównawczych oraz stosowanie takich samych zasad rachunkowości jak w okresach poprzednich zwiększa użyteczność oraz wartość informacyjną sprawozdań finansowych. Zgodnie z art. 45. ust. 2 uor sprawozdanie finansowe składa się z:
- bilansu,
- rachunku zysków i strat,