W branżach, w których brakuje rąk do pracy, sytuację coraz częściej ratują pracownicy z Ukrainy. Jednak zatrudnienie cudzoziemców, choć pozwala rozwiązać jeden problem, to wywołuje kolejny. Wielu przedsiębiorców wpada w tarapaty, kiedy przychodzi do rozliczenia zagranicznego pracownika. Rośnie liczba sporów, w których skarbówka zarzuca przedsiębiorcom, że pobrali zaliczki na podatek dochodowy w nieprawidłowej wysokości: 18 zamiast 20 proc. Jeśli zaś płatnik popełni błąd, musi dopłacić różnicę z własnej kieszeni.
Wynika to z problemów z ustaleniem, kiedy zagraniczny pracownik staje się polskim rezydentem. A od tego zależy właściwa stawka PIT. Stosowanie międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz kwestie ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych są na tyle zawiłe, że sama skarbówka różnie je interpretuje. W niektórych interpretacjach uznaje, że miejsce zamieszkania powinno być udokumentowane certyfikatem rezydencji. W innych zgadza się, że wystarczy oświadczenie pracownika o jego miejscu zamieszkania w Polsce.
W wielu sytuacjach okazuje się, że tego samego pracownika trzeba rozliczyć według dwóch różnych stawek, w pierwszej połowie roku powinno to być 20 proc., a w drugiej – 18 proc. Po zakończeniu roku firma musi zaś wystawić dwie różne informacje podatkowe.
Nic dziwnego, że przedsiębiorcy mają z tym kłopot. Byłoby dobrze, gdyby administracja skarbowa dostrzegła problem i zastanowiła się, jak ułatwić im prowadzenie działalności. Pracodawcy nie chcą już spędzać długich godzin na rozliczaniu pracowników ani toczyć w tej sprawie sporów ze skarbówką.
W Monitorze Wolnej Przedsiębiorczości oceniamy gospodarcze działania rządu i pokazujemy bariery utrudniające funkcjonowanie firm. Dla czytelników, którzy na adres monitor@rp.pl napiszą, co ogranicza prowadzenie ich biznesu, mamy dwutygodniowy bezpłatny dostęp do e-wydania „Rzeczpospolitej".
