Zrealizowanie zobowiązania przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych z obowiązku zapłaty. Na podobnej zasadzie funkcjonuje solidarność wierzycieli. Polega ona na tym, że kilku wierzycieli zostaje uprawnionych tak, że dłużnik może spełnić całe świadczenie do rąk jednego z nich. Jeżeli to zrobi, dług wygasa wobec wszystkich wierzycieli. Tylko gdy jeden z kilku wierzycieli wytoczy przeciwko dłużnikowi powództwo, dłużnik musi zrealizować świadczenie do rąk tego wierzyciela.
Przykład
A jest dłużnikiem wierzycieli solidarnych B, C i D. Dług polega na konieczności zapłaty 10 tys. zł. A może sam zdecydować, któremu wierzycielowi i w jakim zakresie zapłaci tę kwotę. Jednak gdy B skieruje przeciwko A powództwo do sądu o zapłatę ?10 tys. zł, to A będzie musiał zapłacić tę kwotę B.
Przykład
Jeżeli powództwo zostało wytoczone przez kilku wierzycieli, czyli jak w przykładzie przez B i C , to dłużnik A będzie mógł zdecydować, czy zapłaci B, czy C – będzie mógł pominąć już zapłatę D. Gdyby powództwo zostało wytoczone tylko przez B, a niezależnie od tego później „swoje" powództwo przeciwko dłużnikowi wytoczyłby D, to jego powództwo byłoby oddalone.
Solidarność dłużników występuje częściej niż solidarność wierzycieli. Zgodnie z art. 369 kodeksu cywilnego zobowiązanie solidarne może powstać na podstawie ustawy lub czynności prawnej. Na podstawie ustawy to: zaciągnięcie przez kilka osób zobowiązania dotyczącego ich wspólnego mienia, odpowiedzialność kilku osób za szkodę wyrządzoną przez nich czynem niedozwolonym, odpowiedzialność inwestora i wykonawcy wobec podwykonawcy za wynagrodzenie za roboty budowlane, czy odpowiedzialność najemcy i osób stale zamieszkujących w lokalu za czynsz najmu.