Natomiast w wyroku z 26 marca 2009 r., I CSK 253/08 Sąd Najwyższy stwierdził m.in., że „Choć przesłanki stwierdzenia nieważności uchwały mogą mieć charakter formalny lub materialny, to jednak uchybienia formalne (np. wadliwość zwołania zgromadzenia), także w stadium poprzedzającym podjęcie uchwały, mogą być skuteczną podstawą żądania stwierdzenia nieważności uchwały tylko wówczas, jeśli wywarły wpływ na jej treść. Zwołanie zgromadzenia wspólników w sposób nieprzewidziany w art. 238 § 1 k.s.h. nie powoduje automatycznej nieważności uchwały, ponieważ wadliwość ta nie może mieć jakiegokolwiek wpływu na przebieg samego zgromadzenia ani na treść kwestionowanej uchwały".
Pozew o stwierdzenie nieważności uchwały udziałowców wnosi się przeciwko spółce do sądu okręgowego wydziału gospodarczego właściwego dla jej siedziby. Wprawdzie już w chwili jego zgłoszenia uchwała z mocy art. 58 k.c. jest bezwzględnie nieważna, jednak wytoczenie pozwu ma na celu potwierdzenie tego faktu.
Jest wyłączenie
Wobec podmiotów objętych dyspozycją art. 250 k.s.h. wyłączone jest stosowanie art. 189 k.p.c., czyli możliwość wytoczenia powództwa o ustalenie nieważności uchwały udziałowców. Zakaz ten nie dotyczy osób niewymienionych w tym przepisie. Pozostających poza zakresem podmiotowym art. 250 k.s.h. nie ogranicza więc również wskazany w art. 252 § 3 k.s.h. czas (sześć miesięcy od dnia otrzymania wiadomości o uchwale, ale maksymalnie trzy lata od daty jej podjęcia) na wniesienie pozwu.
Odmienne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 3 lipca 2008 r., V ACa 227/08, konstatując, że „Bez uruchomienia przewidzianych w k.s.h. środków, poza trybem w nim przewidzianym, nie można się domagać ustalenia nieważności uchwały zgromadzenia wspólników. Jedynie w razie, gdyby na podstawie uchwały sprzecznej z ustawą wystąpiono z procesem przeciwko określonej osobie, przysługuje jej nieograniczony w czasie zarzut nieważności (art. 252 § 4 k.s.h.). Przepis ten pełni funkcję ochronną i byłby zbędny w razie istnienia równolegle możliwości zakwestionowania uchwały przez każdego zainteresowanego i w każdym czasie na podstawie przepisów k.c. Z wykładni przepisów o zaskarżaniu uchwał wynika, że tryb przewidziany w Kodeksie spółek handlowych wyczerpuje prawne możliwości wzruszania uchwał zgromadzenia wspólników, orzeczenie sądu zaś– w przeciwieństwie do wydawanych na podstawie art. 189 k.p.c. w przedmiocie ustalenia bezwzględnej nieważności czynności – nie ma charakteru deklaratoryjnego. Wyłączenie jego stosowania należy zatem rozumieć jako zakaz ustalania przez kogokolwiek, kto powołuje się na swój interes prawny, że uchwała nie wywołuje skutków prawnych, czyli nie doprowadziła do powstania prawa lub stosunku prawnego".
Jednak „Nieprawidłowości przy zwołaniu i przebiegu zgromadzenia wspólników, w tym także brak stosownego quorum, nie mogą być podstawą opartego o przepis art. 189 k.p.c. powództwa o ustalenie »nieistnienia uchwały«, lecz powodują jej nieważność. Tak podjęta uchwała może być kwestionowana jedynie na drodze powództwa o stwierdzenie nieważności w trybie przewidzianym w art. 252 § 1 k.s.h., przez wymienione w art. 250 k.s.h. podmioty i w terminie zawitym określonym w art. 252 § 2 k.s.h." (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 30 stycznia 2008 r., I ACa 612/07).
Postępowanie rejestrowe
Wniesienie powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały nie wstrzymuje, co do zasady, postępowania rejestrowego, co nie wyklucza ewentualności zawieszenia procedury przez sąd rejestrowy po przeprowadzeniu rozprawy. W następstwie prawomocnego wyroku o stwierdzeniu nieważności uchwały wpis o niej wykreślany jest z urzędu.